złorzeczenie

Polish

Etymology

From złorzeczyć +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /zwɔ.ʐɛˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: zło‧rze‧cze‧nie

Noun

złorzeczenie n

  1. (uncountable) verbal noun of złorzeczyć
  2. (countable) curse, imprecation
    Synonym: przekleństwo

Declension

Declension of złorzeczenie
singular plural
nominative złorzeczenie złorzeczenia
genitive złorzeczenia złorzeczeń
dative złorzeczeniu złorzeczeniom
accusative złorzeczenie złorzeczenia
instrumental złorzeczeniem złorzeczeniami
locative złorzeczeniu złorzeczeniach
vocative złorzeczenie złorzeczenia

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.