zaczekać

Polish

From za- +‎ czekać.

zaczekać pf (imperfective czekać)

(intransitive) to wait (to delay movement or action until the arrival or occurrence of) [with na (+ accusative)]
(intransitive) to await, to wait for

Conjugation of *zaczekać* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zaczekać
future tense	1^st	zaczekam			zaczekamy
	2^nd	zaczekasz			zaczekacie
	3^rd	zaczeka			zaczekają
	impersonal	zaczeka się
past tense	1^st	zaczekałem, -(e)m zaczekał	zaczekałam, -(e)m zaczekała	zaczekałom, -(e)m zaczekało	zaczekaliśmy, -(e)śmy zaczekali	zaczekałyśmy, -(e)śmy zaczekały
	2^nd	zaczekałeś, -(e)ś zaczekał	zaczekałaś, -(e)ś zaczekała	zaczekałoś, -(e)ś zaczekało	zaczekaliście, -(e)ście zaczekali	zaczekałyście, -(e)ście zaczekały
	3^rd	zaczekał	zaczekała	zaczekało	zaczekali	zaczekały
	impersonal	zaczekano
conditional	1^st	zaczekałbym, bym zaczekał	zaczekałabym, bym zaczekała	zaczekałobym, bym zaczekało	zaczekalibyśmy, byśmy zaczekali	zaczekałybyśmy, byśmy zaczekały
	2^nd	zaczekałbyś, byś zaczekał	zaczekałabyś, byś zaczekała	zaczekałobyś, byś zaczekało	zaczekalibyście, byście zaczekali	zaczekałybyście, byście zaczekały
	3^rd	zaczekałby, by zaczekał	zaczekałaby, by zaczekała	zaczekałoby, by zaczekało	zaczekaliby, by zaczekali	zaczekałyby, by zaczekały
	impersonal	zaczekano by
imperative	1^st	niech zaczekam			zaczekajmy
	2^nd	zaczekaj			zaczekajcie
	3^rd	niech zaczeka			niech zaczekają
anterior adverbial participle		zaczekawszy
verbal noun		zaczekanie

nouns

verb