zemin
See also: Zemin
Crimean Tatar
Etymology
From Persian زمین (zamin, “earth, Earth”)
Noun
zemin
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zemin | zeminler |
| genitive | zeminniñ | zeminlerniñ |
| dative | zeminge | zeminlerge |
| accusative | zeminni | zeminlerni |
| locative | zeminde | zeminlerde |
| ablative | zeminden | zeminlerden |
References
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish زمین (zamin), from Persian زمین (zamin, “earth, Earth”), cognate with Latin humus, Ancient Greek χθών (khthṓn)).
Pronunciation
- IPA(key): /zeˈmin/
Noun
zemin (definite accusative zemini, plural zeminler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zemin | zeminler |
| definite accusative | zemini | zeminleri |
| dative | zemine | zeminlere |
| locative | zeminde | zeminlerde |
| ablative | zeminden | zeminlerden |
| genitive | zeminin | zeminlerin |
Synonyms
References
- “zemin”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
Turkmen
Etymology
Borrowed from Persian زمین (zamin, “earth, Earth”)
Pronunciation
- Hyphenation: ze‧min
Noun
zemin (definite accusative zemini, plural zeminler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zemin | zeminler |
| accusative | zemini | zeminleri |
| genitive | zeminiň | zeminleriň |
| dative | zemine | zeminlere |
| locative | zeminde | zeminlerde |
| ablative | zeminden | zeminlerden |