terugtrekken

Dutch

Etymology

From terug +‎ trekken.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

terugtrekken

  1. (transitive) to withdraw, to pull back
  2. (reflexive) to pull back, to retreat

Conjugation

Conjugation of terugtrekken (strong class 3b, separable)
infinitive terugtrekken
past singular trok terug
past participle teruggetrokken
infinitive terugtrekken
gerund terugtrekken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular trek terug trok terug terugtrek terugtrok
2nd person sing. (jij) trekt terug, trek terug2 trok terug terugtrekt terugtrok
2nd person sing. (u) trekt terug trok terug terugtrekt terugtrok
2nd person sing. (gij) trekt terug trokt terug terugtrekt terugtrokt
3rd person singular trekt terug trok terug terugtrekt terugtrok
plural trekken terug trokken terug terugtrekken terugtrokken
subjunctive sing.1 trekke terug trokke terug terugtrekke terugtrokke
subjunctive plur.1 trekken terug trokken terug terugtrekken terugtrokken
imperative sing. trek terug
imperative plur.1 trekt terug
participles terugtrekkend teruggetrokken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.