zklamání
Czech
Etymology
From zklamat + -ání.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsklamaːɲiː]
Noun
zklamání n
- verbal noun of zklamat
- disappointment
Declension
Declension of zklamání (neuter in -í/-ý)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zklamání | zklamání |
| genitive | zklamání | zklamání |
| dative | zklamání | zklamáním |
| accusative | zklamání | zklamání |
| vocative | zklamání | zklamání |
| locative | zklamání | zklamáních |
| instrumental | zklamáním | zklamáními |
Further reading
- “zklamání”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “zklamání”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “zklamání”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025