Czech
Etymology
From z- + klamat.
Pronunciation
Verb
zklamat pf (imperfective zklamávat or klamat)
- to disappoint
- (reflexive with se) to be disappointed (in someone)
Conjugation
Conjugation of zklamat
| infinitive
|
zklamat, zklamati
|
active adjective
|
zklamavší
|
| verbal noun
|
—
|
passive adjective
|
—
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
zklamu |
zklameme |
— |
zklamejme, zklamme
|
| 2nd person
|
zklameš |
zklamete |
zklamej, zklam |
zklamejte, zklamte
|
| 3rd person
|
zklame |
zklamou |
— |
—
|
The verb zklamat does not have present tense and the present forms are used to express future only.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
zklamal |
zklamali |
zklamán |
zklamáni
|
| masculine inanimate
|
zklamaly |
zklamány
|
| feminine
|
zklamala |
zklamána
|
| neuter
|
zklamalo |
zklamala |
zklamáno |
zklamána
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
— |
zklamav
|
| feminine + neuter singular
|
— |
zklamavši
|
| plural
|
— |
zklamavše
|
|
Derived terms
Further reading