klamat

See also: klamať

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech klamati, from Proto-Slavic *klamati. Cognate with Polish kłamać, Slovak klamať.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈklamat]

Verb

klamat impf (perfective oklamat or zklamat)

  1. to deceive, to fool

Conjugation

Conjugation of klamat
infinitive klamat, klamati active adjective klamající


verbal noun passive adjective
present forms indicative imperative
singular plural singular plural
1st person klamu klameme klamme, klamejme
2nd person klameš klamete klam, klamej klamte, klamejte
3rd person klame klamou

The future tense: a combination of a future form of být + infinitive klamat.

participles past participles passive participles
singular plural singular plural
masculine animate klamal klamali klamán klamáni
masculine inanimate klamaly klamány
feminine klamala klamána
neuter klamalo klamala klamáno klamána
transgressives present past
masculine singular klamaje
feminine + neuter singular klamajíc
plural klamajíce

Further reading