zwierzchnictwo

Polish

Etymology

From zwierzchnik +‎ -ctwo.

Pronunciation

  • IPA(key): /zvjɛʂˈxɲi.t͡stfɔ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡stfɔ
  • Syllabification: zwierz‧chni‧ctwo

Noun

zwierzchnictwo n

  1. authority, headship (the power to enforce rules or give orders)
    Synonym: zwierzchność
  2. authority (persons, regarded collectively, who occupy official positions of power to enforce rules)
    Synonym: kierownictwo

Declension

Declension of zwierzchnictwo
singular plural
nominative zwierzchnictwo zwierzchnictwa
genitive zwierzchnictwa zwierzchnictw
dative zwierzchnictwu zwierzchnictwom
accusative zwierzchnictwo zwierzchnictwa
instrumental zwierzchnictwem zwierzchnictwami
locative zwierzchnictwie zwierzchnictwach
vocative zwierzchnictwo zwierzchnictwa
adjectives
  • zwierzchni
  • zwierzchniczy
noun
verb
  • zwierzchniczyć

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.