ærumeiða

Icelandic

Etymology

From æra (honour) +‎ meiða (to injure).

Verb

ærumeiða (weak verb, third-person singular past indicative ærumeiddi, supine ærumeitt)

  1. to defame

Conjugation

ærumeiða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur ærumeiða
supine sagnbót ærumeitt
present participle
ærumeiðandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég ærumeiði ærumeiddi ærumeiði ærumeiddi
þú ærumeiðir ærumeiddir ærumeiðir ærumeiddir
hann, hún, það ærumeiðir ærumeiddi ærumeiði ærumeiddi
plural við ærumeiðum ærumeiddum ærumeiðum ærumeiddum
þið ærumeiðið ærumeidduð ærumeiðið ærumeidduð
þeir, þær, þau ærumeiða ærumeiddu ærumeiði ærumeiddu
imperative boðháttur
singular þú ærumeið (þú), ærumeiddu
plural þið ærumeiðið (þið), ærumeiðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
ærumeiddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
ærumeiddur ærumeidd ærumeitt ærumeiddir ærumeiddar ærumeidd
accusative
(þolfall)
ærumeiddan ærumeidda ærumeitt ærumeidda ærumeiddar ærumeidd
dative
(þágufall)
ærumeiddum ærumeiddri ærumeiddu ærumeiddum ærumeiddum ærumeiddum
genitive
(eignarfall)
ærumeidds ærumeiddrar ærumeidds ærumeiddra ærumeiddra ærumeiddra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
ærumeiddi ærumeidda ærumeidda ærumeiddu ærumeiddu ærumeiddu
accusative
(þolfall)
ærumeidda ærumeiddu ærumeidda ærumeiddu ærumeiddu ærumeiddu
dative
(þágufall)
ærumeidda ærumeiddu ærumeidda ærumeiddu ærumeiddu ærumeiddu
genitive
(eignarfall)
ærumeidda ærumeiddu ærumeidda ærumeiddu ærumeiddu ærumeiddu