ískra

See also: iskra and iskrą

Icelandic

From Old Norse eiskra (“rage before hot excitement”), from Proto-Germanic *aiskrōną (“to rage”), according to Pokorny, from Proto-Indo-European *aisk- (“shining, bright”), comparable to Proto-Slavic *jьskra (“spark”). However, compare *h₂ey- (“to energize, to invigorate”) and *h₂eydʰ- (“to ignite”). Possibly related to Ancient Greek ἐσχάρᾱ (eskhárā, “hearth”).

ískra (weak verb, third-person singular past indicative ískraði, supine ískrað)

*ískra* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að ískra
supine sagnbót		ískrað
present participle lýsingarháttur nútíðar		ískrandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	ískra	ískraði	ískri	ískraði
	þú	ískrar	ískraðir	ískrir	ískraðir
	hann, hún, það	ískrar	ískraði	ískri	ískraði
plural	við	ískrum	ískruðum	ískrum	ískruðum
	þið	ískrið	ískruðuð	ískrið	ískruðuð
	þeir, þær, þau	ískra	ískruðu	ískri	ískruðu

		imperative boðháttur
singular	þú	ískra (þú), ískraðu
plural	þið	ískrið (þið), ískriði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.