öğüt
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish اوكوت (öğüt). See Bashkir өгөт (ögöt) for more.
Pronunciation
- IPA(key): /øːyt/
Noun
öğüt (definite accusative öğütü, plural öğütler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | öğüt | öğütler |
| definite accusative | öğütü | öğütleri |
| dative | öğüte | öğütlere |
| locative | öğütte | öğütlerde |
| ablative | öğütten | öğütlerden |
| genitive | öğütün | öğütlerin |
See also
- nasihat (“advice”)