öğüt

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اوكوت (öğüt). See Bashkir өгөт (ögöt) for more.

Pronunciation

  • IPA(key): /øːyt/

Noun

öğüt (definite accusative öğütü, plural öğütler)

  1. admonition, advice

Declension

Declension of öğüt
singular plural
nominative öğüt öğütler
definite accusative öğütü öğütleri
dative öğüte öğütlere
locative öğütte öğütlerde
ablative öğütten öğütlerden
genitive öğütün öğütlerin

See also