Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish اوگنج (öğünc). By surface analysis, övün- (“to brag”) + -ç.
Pronunciation
- IPA(key): /øˈvyntʃ/
- Hyphenation: ö‧vünç
Noun
övünç (definite accusative övüncu, plural övünçler)
- boasting
- brag, boast (something that one brags about)
- Synonyms: övünce, mefharet
Declension
Declension of övünç
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
övünç
|
övünçler
|
| definite accusative
|
övüncü
|
övünçleri
|
| dative
|
övünce
|
övünçlere
|
| locative
|
övünçte
|
övünçlerde
|
| ablative
|
övünçten
|
övünçlerden
|
| genitive
|
övüncün
|
övünçlerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncüm
|
övünçlerim
|
| 2nd singular
|
övüncün
|
övünçlerin
|
| 3rd singular
|
övüncü
|
övünçleri
|
| 1st plural
|
övüncümüz
|
övünçlerimiz
|
| 2nd plural
|
övüncünüz
|
övünçleriniz
|
| 3rd plural
|
övünçleri
|
övünçleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncümü
|
övünçlerimi
|
| 2nd singular
|
övüncünü
|
övünçlerini
|
| 3rd singular
|
övüncünü
|
övünçlerini
|
| 1st plural
|
övüncümüzü
|
övünçlerimizi
|
| 2nd plural
|
övüncünüzü
|
övünçlerinizi
|
| 3rd plural
|
övünçlerini
|
övünçlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncüme
|
övünçlerime
|
| 2nd singular
|
övüncüne
|
övünçlerine
|
| 3rd singular
|
övüncüne
|
övünçlerine
|
| 1st plural
|
övüncümüze
|
övünçlerimize
|
| 2nd plural
|
övüncünüze
|
övünçlerinize
|
| 3rd plural
|
övünçlerine
|
övünçlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncümde
|
övünçlerimde
|
| 2nd singular
|
övüncünde
|
övünçlerinde
|
| 3rd singular
|
övüncünde
|
övünçlerinde
|
| 1st plural
|
övüncümüzde
|
övünçlerimizde
|
| 2nd plural
|
övüncünüzde
|
övünçlerinizde
|
| 3rd plural
|
övünçlerinde
|
övünçlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncümden
|
övünçlerimden
|
| 2nd singular
|
övüncünden
|
övünçlerinden
|
| 3rd singular
|
övüncünden
|
övünçlerinden
|
| 1st plural
|
övüncümüzden
|
övünçlerimizden
|
| 2nd plural
|
övüncünüzden
|
övünçlerinizden
|
| 3rd plural
|
övünçlerinden
|
övünçlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncümün
|
övünçlerimin
|
| 2nd singular
|
övüncünün
|
övünçlerinin
|
| 3rd singular
|
övüncünün
|
övünçlerinin
|
| 1st plural
|
övüncümüzün
|
övünçlerimizin
|
| 2nd plural
|
övüncünüzün
|
övünçlerinizin
|
| 3rd plural
|
övünçlerinin
|
övünçlerinin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncüm
|
övünçlerim
|
| 2nd singular
|
övünçsün
|
övünçlersin
|
| 3rd singular
|
övünç
övünçtür
|
övünçler
övünçlerdir
|
| 1st plural
|
övüncüz
|
övünçleriz
|
| 2nd plural
|
övünçsünüz
|
övünçlersiniz
|
| 3rd plural
|
övünçler
|
övünçlerdir
|
|
Further reading
- Avery, Robert et al., editors (2013), “övünç”, in The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
- Nişanyan, Sevan (2002–) “övünç”, in Nişanyan Sözlük
- “övünç”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010) “övünç”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı