Turkish
Etymology
By surface analysis, övün- + -ce.
Pronunciation
- IPA(key): /ø.vynˈdʒe/
- Hyphenation: ö‧vün‧ce
Noun
övünce (definite accusative övünceyi, plural övünceler)
- brag, boast (something that one brags about)
- Synonyms: övünç, mefharet
Declension
Declension of övünce
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
övünce
|
övünceler
|
| definite accusative
|
övünceyi
|
övünceleri
|
| dative
|
övünceye
|
övüncelere
|
| locative
|
övüncede
|
övüncelerde
|
| ablative
|
övünceden
|
övüncelerden
|
| genitive
|
övüncenin
|
övüncelerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncem
|
övüncelerim
|
| 2nd singular
|
övüncen
|
övüncelerin
|
| 3rd singular
|
övüncesi
|
övünceleri
|
| 1st plural
|
övüncemiz
|
övüncelerimiz
|
| 2nd plural
|
övünceniz
|
övünceleriniz
|
| 3rd plural
|
övünceleri
|
övünceleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncemi
|
övüncelerimi
|
| 2nd singular
|
övünceni
|
övüncelerini
|
| 3rd singular
|
övüncesini
|
övüncelerini
|
| 1st plural
|
övüncemizi
|
övüncelerimizi
|
| 2nd plural
|
övüncenizi
|
övüncelerinizi
|
| 3rd plural
|
övüncelerini
|
övüncelerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övünceme
|
övüncelerime
|
| 2nd singular
|
övüncene
|
övüncelerine
|
| 3rd singular
|
övüncesine
|
övüncelerine
|
| 1st plural
|
övüncemize
|
övüncelerimize
|
| 2nd plural
|
övüncenize
|
övüncelerinize
|
| 3rd plural
|
övüncelerine
|
övüncelerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncemde
|
övüncelerimde
|
| 2nd singular
|
övüncende
|
övüncelerinde
|
| 3rd singular
|
övüncesinde
|
övüncelerinde
|
| 1st plural
|
övüncemizde
|
övüncelerimizde
|
| 2nd plural
|
övüncenizde
|
övüncelerinizde
|
| 3rd plural
|
övüncelerinde
|
övüncelerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncemden
|
övüncelerimden
|
| 2nd singular
|
övüncenden
|
övüncelerinden
|
| 3rd singular
|
övüncesinden
|
övüncelerinden
|
| 1st plural
|
övüncemizden
|
övüncelerimizden
|
| 2nd plural
|
övüncenizden
|
övüncelerinizden
|
| 3rd plural
|
övüncelerinden
|
övüncelerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övüncemin
|
övüncelerimin
|
| 2nd singular
|
övüncenin
|
övüncelerinin
|
| 3rd singular
|
övüncesinin
|
övüncelerinin
|
| 1st plural
|
övüncemizin
|
övüncelerimizin
|
| 2nd plural
|
övüncenizin
|
övüncelerinizin
|
| 3rd plural
|
övüncelerinin
|
övüncelerinin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
övünceyim
|
övüncelerim
|
| 2nd singular
|
övüncesin
|
övüncelersin
|
| 3rd singular
|
övünce
övüncedir
|
övünceler
övüncelerdir
|
| 1st plural
|
övünceyiz
|
övünceleriz
|
| 2nd plural
|
övüncesiniz
|
övüncelersiniz
|
| 3rd plural
|
övünceler
|
övüncelerdir
|
|
Further reading