özgün

See also: Özgün and üzgün

Turkish

Pronunciation

  • IPA(key): /øz.ɟyn/ , [ø̞ᵝz̟.ɟʏᵝn̟]
  • Hyphenation: öz‧gün

Adjective

özgün

  1. original
    Synonym: orijinal
  2. unique
    Synonym: ünik

Declension

Predicative forms of özgün
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) özgünüm özgün müyüm?
sen (you are) özgünsün özgün müsün?
o (he/she/it is) özgün / özgün?ür özgün mü?
biz (we are) özgünüz özgün müyüz?
siz (you are) özgünsünüz özgün müsünüz?
onlar (they are) özgün(ler) özgün(ler) mi?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) özgün?üm özgün müydüm?
sen (you were) özgün?ün özgün müydün?
o (he/she/it was) özgün?ü özgün müydü?
biz (we were) özgün?ük özgün müydük?
siz (you were) özgün?ünüz özgün müydünüz?
onlar (they were) özgün?üler özgün müydüler?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) özgünmüşüm özgün müymüşüm?
sen (you were) özgünmüşsün özgün müymüşsün?
o (he/she/it was) özgünmüş özgün müymüş?
biz (we were) özgünmüşüz özgün müymüşüz?
siz (you were) özgünmüşsünüz özgün müymüşsünüz?
onlar (they were) özgünmüşler özgün müymüşler?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) özgünsem özgün müysem?
sen (if you) özgünsen özgün müysen?
o (if he/she/it) özgünse özgün müyse?
biz (if we) özgünsek özgün müysek?
siz (if you) özgünseniz özgün müyseniz?
onlar (if they) özgünseler özgün müyseler?

For negative forms, use the appropriate form of değil.