üstün

See also: Üstün

Azerbaijani

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

üstün (comparative daha üstün, superlative ən üstün)

  1. superior

Further reading

Turkish

Etymology

From üst +‎ -ün.

Pronunciation

  • IPA(key): /ys.tyn/

Adjective

üstün

  1. superior
  2. high
  3. excellent
  4. up
  5. unsurpassed

Declension

Predicative forms of üstün
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) üstünüm üstün müyüm?
sen (you are) üstünsün üstün müsün?
o (he/she/it is) üstün / üstün?ür üstün mü?
biz (we are) üstünüz üstün müyüz?
siz (you are) üstünsünüz üstün müsünüz?
onlar (they are) üstün(ler) üstün(ler) mi?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) üstün?üm üstün müydüm?
sen (you were) üstün?ün üstün müydün?
o (he/she/it was) üstün?ü üstün müydü?
biz (we were) üstün?ük üstün müydük?
siz (you were) üstün?ünüz üstün müydünüz?
onlar (they were) üstün?üler üstün müydüler?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) üstünmüşüm üstün müymüşüm?
sen (you were) üstünmüşsün üstün müymüşsün?
o (he/she/it was) üstünmüş üstün müymüş?
biz (we were) üstünmüşüz üstün müymüşüz?
siz (you were) üstünmüşsünüz üstün müymüşsünüz?
onlar (they were) üstünmüşler üstün müymüşler?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) üstünsem üstün müysem?
sen (if you) üstünsen üstün müysen?
o (if he/she/it) üstünse üstün müyse?
biz (if we) üstünsek üstün müysek?
siz (if you) üstünseniz üstün müyseniz?
onlar (if they) üstünseler üstün müyseler?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Derived terms