þrífa

Icelandic

Etymology

From Old Norse þrífa, from Proto-Germanic *þrībaną. Cognate with English thrive, which came to mean "to take" and thereby "to grow" (reflexive).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈθriːva/
    Rhymes: -iːva

Verb

þrífa (strong verb, third-person singular past indicative þreif, third-person plural past indicative þrifu, supine þrifið)

  1. to clean, to cleanse [with accusative]
    Synonym: hreinsa
  2. to snatch, to seize, to grab [with accusative]
    Synonym: hrifsa

Conjugation

þrífa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur þrífa
supine sagnbót þrifið
present participle
þrífandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég þríf þreif þrífi þrifi
þú þrífur þreifst þrífir þrifir
hann, hún, það þrífur þreif þrífi þrifi
plural við þrífum þrifum þrífum þrifum
þið þrífið þrifuð þrífið þrifuð
þeir, þær, þau þrífa þrifu þrífi þrifu
imperative boðháttur
singular þú þríf (þú), þrífðu
plural þið þrífið (þið), þrífiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þrífast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að þrífast
supine sagnbót þrifist
present participle
þrífandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég þrífst þreifst þrífist þrifist
þú þrífst þreifst þrífist þrifist
hann, hún, það þrífst þreifst þrífist þrifist
plural við þrífumst þrifumst þrífumst þrifumst
þið þrífist þrifust þrífist þrifust
þeir, þær, þau þrífast þrifust þrífist þrifust
imperative boðháttur
singular þú þrífst (þú), þrífstu
plural þið þrífist (þið), þrífisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þrifinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
þrifinn þrifin þrifið þrifnir þrifnar þrifin
accusative
(þolfall)
þrifinn þrifna þrifið þrifna þrifnar þrifin
dative
(þágufall)
þrifnum þrifinni þrifnu þrifnum þrifnum þrifnum
genitive
(eignarfall)
þrifins þrifinnar þrifins þrifinna þrifinna þrifinna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
þrifni þrifna þrifna þrifnu þrifnu þrifnu
accusative
(þolfall)
þrifna þrifnu þrifna þrifnu þrifnu þrifnu
dative
(þágufall)
þrifna þrifnu þrifna þrifnu þrifnu þrifnu
genitive
(eignarfall)
þrifna þrifnu þrifna þrifnu þrifnu þrifnu

Derived terms

  • þrífa til
  • þrífast
  • þrífa eftir
  • þrífa í
  • þrífa til

References

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)