ģerbonis
Latvian
Etymology
Neologism by Juris Alunāns, initially as ģerbons, first in print in 1862. Based on Russian герб (gerb), from Polish herb, from Czech erb, herb from German Erbe.[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ɟæ̀rbùonis]
- IPA(key): [ɟæ̂ːrbuonis]
Noun
ģerbonis m (2nd declension)
Usage notes
Very commonly misspelled as ģērbonis, those who spell it correctly might still pronounce it with a long ē.
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ģerbonis | ģerboņi |
| genitive | ģerboņa | ģerboņu |
| dative | ģerbonim | ģerboņiem |
| accusative | ģerboni | ģerboņus |
| instrumental | ģerboni | ģerboņiem |
| locative | ģerbonī | ģerboņos |
| vocative | ģerboni | ģerboņi |
References
- ^ Karulis, Konstantīns (1992) “ģerbonis”, in Latviešu Etimoloģijas Vārdnīca [Latvian Etymological Dictionary][1] (in Latvian), Rīga: AVOTS, →ISBN