ģerbonis

Latvian

Etymology

Neologism by Juris Alunāns, initially as ģerbons, first in print in 1862. Based on Russian герб (gerb), from Polish herb, from Czech erb, herb from German Erbe.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): [ɟæ̀rbùonis]
  • IPA(key): [ɟæ̂ːrbuonis]

Noun

ģerbonis m (2nd declension)

  1. coat of arms
  2. armorial bearings

Usage notes

Very commonly misspelled as ģērbonis, those who spell it correctly might still pronounce it with a long ē.

Declension

Declension of ģerbonis (2nd declension)
singular plural
nominative ģerbonis ģerboņi
genitive ģerboņa ģerboņu
dative ģerbonim ģerboņiem
accusative ģerboni ģerboņus
instrumental ģerboni ģerboņiem
locative ģerbonī ģerboņos
vocative ģerboni ģerboņi

References

  1. ^ Karulis, Konstantīns (1992) “ģerbonis”, in Latviešu Etimoloģijas Vārdnīca [Latvian Etymological Dictionary]‎[1] (in Latvian), Rīga: AVOTS, →ISBN