Τιτάνας

• Τιτάν (Titán) — formal

From Ancient Greek Τιτάν from the ancient accusative τὸν Τιτᾶνα. For the figurative sense, semantic loan from French titan, from Latin Titan, from Ancient Greek.

• IPA^(key): /tiˈta.nas/
• Hyphenation: Τι‧τά‧νας

Τιτάνας • (Titánas) m

1. (Greek mythology) Titan, one of the gods called Titans, the children of Uranus and Gia.
2. (astronomy) Titan, the largest moon of Saturn.
3. (figuratively) see τιτάνας

Also see the formal ancient Τιτάν, genitive: Τιτάνος

• τιτάνας m (titánas)
• τιτανικός (titanikós, “titanic”)
• τιτάνιο n (titánio, “titanium”) (chemistry)
• τιτάνιος (titánios, “titanic”)
• Τιτανομαχία f (Titanomachía, “Titanomachy”), τιτανομαχία (mythology)

• γίγαντας m (gígantas, “giant”)