αναρμόδια

• IPA^(key): /anaɾˈmoðia/
• Hyphenation: αν‧αρ‧μό‧δια

αναρμόδια • (anarmódia)

1. nominative/accusative/vocative feminine singular of αναρμόδιος (anarmódios)
2. nominative/accusative/vocative neuter plural of αναρμόδιος (anarmódios)

αναρμόδια • (anarmódia)

1. incompetently

   Ποιος την άφησε να μιλήσει αναρμόδια σ’ αυτό το θέμα;

   Poios tin áfise na milísei anarmódia s’ aftó to théma?

   Who let her speak incompetently on that subject?

• αναρμοδίως (anarmodíos, “incompetently”) (formal)

• αρμοδίως (armodíos, “competently”) (formal)

• αναρμόδιος (anarmódios, “incompetent, irresponsible”)
• αναρμοδιότητα f (anarmodiótita, “incompetence, irresponsibility”)