αφηγήτρια

From Ancient Greek ἀφηγέομαι (aphēgéomai), from ἀφ- (aph-) + ἡγέομαι (hēgéomai, “to lead”). First attested 1888.

• IPA^(key): /afiˈʝitɾia/
• Hyphenation: α‧φη‧γή‧τρια

αφηγήτρια • (afigítria) f (plural αφηγήτριες, masculine αφηγητής)

1. narrator, storyteller (one providing narrative) (chiefly in media contexts)

   Η αφηγήτρια πρέπει να έχει σταθερή και ζωντανή φωνή.

   I afigítria prépei na échei statherí kai zontaní foní.

   The narrator must have a calm and lively voice.

• διηγούμενη f (diigoúmeni, “relater, narrator”)

• αφήγηση f (afígisi, “narration”)
• αφηγητικός (afigitikós, “narrative”)
• αφηγούμαι (afigoúmai, “to narrate, to recount”)