αφηγητής

From Koine Greek ἀφηγητής (aphēgētḗs), from Ancient Greek ἀφηγέομαι (aphēgéomai), from ἀφ- (aph-) + ἡγέομαι (hēgéomai, “to lead”).

• IPA^(key): /afiʝiˈtis/
• Hyphenation: α‧φη‧γη‧τής

αφηγητής • (afigitís) m (plural αφηγητές, feminine αφηγήτρια)

1. narrator, storyteller (one providing narrative) (chiefly in media contexts)

   Ο ταλαντούχος αφηγητής ζωνταντεύει το ντοκιμαντέρ.

   O talantoúchos afigitís zontantévei to ntokimantér.

   The talented narrator brings the documentary to life.

• αναξιόπιστος αφηγητής m (anaxiópistos afigitís, “unreliable narrator”)

• αφήγηση f (afígisi, “narration”)
• αφηγητικός (afigitikós, “narrative”)
• αφηγούμαι (afigoúmai, “to narrate, to recount”)

• διηγούμενος m (diigoúmenos, “being narrated”, participle)