βδελυγμία
Ancient Greek
Etymology
From βδελυγμός (bdelugmós, “abomination”) + -ία (-ía).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /bde.lyŋ.mí.aː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /bde.lyɡˈmi.a/
- (4th CE Koine) IPA(key): /βðe.lyɣˈmi.a/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /vðe.lyɣˈmi.a/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /vðe.liɣˈmi.a/
Noun
βδελῠγμῐ́ᾱ • (bdelŭgmĭ́ā) f (genitive βδελῠγμῐ́ᾱς); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ βδελῠγμῐ́ᾱ hē bdelŭgmĭ́ā |
τὼ βδελῠγμῐ́ᾱ tṑ bdelŭgmĭ́ā |
αἱ βδελῠγμῐ́αι hai bdelŭgmĭ́ai | ||||||||||
| Genitive | τῆς βδελῠγμῐ́ᾱς tês bdelŭgmĭ́ās |
τοῖν βδελῠγμῐ́αιν toîn bdelŭgmĭ́ain |
τῶν βδελῠγμῐῶν tôn bdelŭgmĭôn | ||||||||||
| Dative | τῇ βδελῠγμῐ́ᾳ tēî bdelŭgmĭ́āi |
τοῖν βδελῠγμῐ́αιν toîn bdelŭgmĭ́ain |
ταῖς βδελῠγμῐ́αις taîs bdelŭgmĭ́ais | ||||||||||
| Accusative | τὴν βδελῠγμῐ́ᾱν tḕn bdelŭgmĭ́ān |
τὼ βδελῠγμῐ́ᾱ tṑ bdelŭgmĭ́ā |
τᾱ̀ς βδελῠγμῐ́ᾱς tā̀s bdelŭgmĭ́ās | ||||||||||
| Vocative | βδελῠγμῐ́ᾱ bdelŭgmĭ́ā |
βδελῠγμῐ́ᾱ bdelŭgmĭ́ā |
βδελῠγμῐ́αι bdelŭgmĭ́ai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
References
- “βδελυγμία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- βδελυγμία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- βδελυγμία in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)