βοηθέω

See also: βοηθάω

Ancient Greek

Etymology

From βοηθός (boēthós) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /bo.ɛː.tʰé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /bo.e̝ˈtʰe.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /βo.iˈθe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vo.iˈθe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vo.iˈθe.o/

Verb

βοηθέω • (boēthéō)

to help somebody, aid, assist [with dative]
- 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 613–614:
  τὸν μὴ βοηθήσαντα τῶνδε γαμόρων
  ἄτιμον εἶναι ξὺν φυγῇ δημηλάτῳ.
  tòn mḕ boēthḗsanta tônde gamórōn
  átimon eînai xùn phugēî dēmēlátōi.
  1926 translation by H.W. Smyth
  any landholder who refuses to rescue us,
  should both forfeit his rights and suffer public banishment

Inflection

Present: βοηθέω, βοηθέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βοηθέω	βοηθέεις	βοηθέει	βοηθέετον	βοηθέετον	βοηθέομεν	βοηθέετε	βοηθέουσῐ(ν)
	subjunctive	βοηθέω	βοηθέῃς	βοηθέῃ	βοηθέητον	βοηθέητον	βοηθέωμεν	βοηθέητε	βοηθέωσῐ(ν)
	optative	βοηθέοιμῐ	βοηθέοις	βοηθέοι	βοηθέοιτον	βοηθεοίτην	βοηθέοιμεν	βοηθέοιτε	βοηθέοιεν
	imperative		βοήθεε	βοηθεέτω	βοηθέετον	βοηθεέτων		βοηθέετε	βοηθεόντων
middle/ passive	indicative	βοηθέομαι	βοηθέῃ / βοηθέει	βοηθέεται	βοηθέεσθον	βοηθέεσθον	βοηθεόμεθᾰ	βοηθέεσθε	βοηθέονται
	subjunctive	βοηθέωμαι	βοηθέῃ	βοηθέηται	βοηθέησθον	βοηθέησθον	βοηθεώμεθᾰ	βοηθέησθε	βοηθέωνται
	optative	βοηθεοίμην	βοηθέοιο	βοηθέοιτο	βοηθέοισθον	βοηθεοίσθην	βοηθεοίμεθᾰ	βοηθέοισθε	βοηθέοιντο
	imperative		βοηθέου	βοηθεέσθω	βοηθέεσθον	βοηθεέσθων		βοηθέεσθε	βοηθεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		βοηθέειν				βοηθέεσθαι
participle	m	βοηθέων				βοηθεόμενος
	f	βοηθέουσᾰ				βοηθεομένη
	n	βοηθέον				βοηθεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: βοηθῶ, βοηθοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βοηθῶ	βοηθεῖς	βοηθεῖ	βοηθεῖτον	βοηθεῖτον	βοηθοῦμεν	βοηθεῖτε	βοηθοῦσῐ(ν)
	subjunctive	βοηθῶ	βοηθῇς	βοηθῇ	βοηθῆτον	βοηθῆτον	βοηθῶμεν	βοηθῆτε	βοηθῶσῐ(ν)
	optative	βοηθοίην / βοηθοῖμῐ	βοηθοίης / βοηθοῖς	βοηθοίη / βοηθοῖ	βοηθοῖτον / βοηθοίητον	βοηθοίτην / βοηθοιήτην	βοηθοῖμεν / βοηθοίημεν	βοηθοῖτε / βοηθοίητε	βοηθοῖεν / βοηθοίησᾰν
	imperative		βοήθει	βοηθείτω	βοηθεῖτον	βοηθείτων		βοηθεῖτε	βοηθούντων
middle/ passive	indicative	βοηθοῦμαι	βοηθεῖ, βοηθῇ	βοηθεῖται	βοηθεῖσθον	βοηθεῖσθον	βοηθούμεθᾰ	βοηθεῖσθε	βοηθοῦνται
	subjunctive	βοηθῶμαι	βοηθῇ	βοηθῆται	βοηθῆσθον	βοηθῆσθον	βοηθώμεθᾰ	βοηθῆσθε	βοηθῶνται
	optative	βοηθοίμην	βοηθοῖο	βοηθοῖτο	βοηθοῖσθον	βοηθοίσθην	βοηθοίμεθᾰ	βοηθοῖσθε	βοηθοῖντο
	imperative		βοηθοῦ	βοηθείσθω	βοηθεῖσθον	βοηθείσθων		βοηθεῖσθε	βοηθείσθων
		active				middle/passive
infinitive		βοηθεῖν				βοηθεῖσθαι
participle	m	βοηθῶν				βοηθούμενος
	f	βοηθοῦσᾰ				βοηθουμένη
	n	βοηθοῦν				βοηθούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐβοήθεον, ἐβοηθεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβοήθεον	ἐβοήθεες	ἐβοήθεε(ν)	ἐβοηθέετον	ἐβοηθεέτην	ἐβοηθέομεν	ἐβοηθέετε	ἐβοήθεον
middle/ passive	indicative	ἐβοηθεόμην	ἐβοηθέου	ἐβοηθέετο	ἐβοηθέεσθον	ἐβοηθεέσθην	ἐβοηθεόμεθᾰ	ἐβοηθέεσθε	ἐβοηθέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐβοήθουν, ἐβοηθούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβοήθουν	ἐβοήθεις	ἐβοήθει	ἐβοηθεῖτον	ἐβοηθείτην	ἐβοηθοῦμεν	ἐβοηθεῖτε	ἐβοήθουν
middle/ passive	indicative	ἐβοηθούμην	ἐβοηθοῦ	ἐβοηθεῖτο	ἐβοηθεῖσθον	ἐβοηθείσθην	ἐβοηθούμεθᾰ	ἐβοηθεῖσθε	ἐβοηθοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: βοηθήσω, βοηθήσομαι, βοηθηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βοηθήσω	βοηθήσεις	βοηθήσει	βοηθήσετον	βοηθήσετον	βοηθήσομεν	βοηθήσετε	βοηθήσουσῐ(ν)
active	optative	βοηθήσοιμῐ	βοηθήσοις	βοηθήσοι	βοηθήσοιτον	βοηθησοίτην	βοηθήσοιμεν	βοηθήσοιτε	βοηθήσοιεν
middle	indicative	βοηθήσομαι	βοηθήσῃ / βοηθήσει	βοηθήσεται	βοηθήσεσθον	βοηθήσεσθον	βοηθησόμεθᾰ	βοηθήσεσθε	βοηθήσονται
middle	optative	βοηθησοίμην	βοηθήσοιο	βοηθήσοιτο	βοηθήσοισθον	βοηθησοίσθην	βοηθησοίμεθᾰ	βοηθήσοισθε	βοηθήσοιντο
passive	indicative	βοηθηθήσομαι	βοηθηθήσῃ	βοηθηθήσεται	βοηθηθήσεσθον	βοηθηθήσεσθον	βοηθηθησόμεθᾰ	βοηθηθήσεσθε	βοηθηθήσονται
passive	optative	βοηθηθησοίμην	βοηθηθήσοιο	βοηθηθήσοιτο	βοηθηθήσοισθον	βοηθηθησοίσθην	βοηθηθησοίμεθᾰ	βοηθηθήσοισθε	βοηθηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		βοηθήσειν			βοηθήσεσθαι		βοηθηθήσεσθαι
participle	m	βοηθήσων			βοηθησόμενος		βοηθηθησόμενος
	f	βοηθήσουσᾰ			βοηθησομένη		βοηθηθησομένη
	n	βοηθῆσον			βοηθησόμενον		βοηθηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐβοήθησᾰ, ἐβοηθησᾰ́μην, ἐβοηθήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβοήθησᾰ	ἐβοήθησᾰς	ἐβοήθησε(ν)	ἐβοηθήσᾰτον	ἐβοηθησᾰ́την	ἐβοηθήσᾰμεν	ἐβοηθήσᾰτε	ἐβοήθησᾰν
	subjunctive	βοηθήσω	βοηθήσῃς	βοηθήσῃ	βοηθήσητον	βοηθήσητον	βοηθήσωμεν	βοηθήσητε	βοηθήσωσῐ(ν)
	optative	βοηθήσαιμῐ	βοηθήσειᾰς / βοηθήσαις	βοηθήσειε(ν) / βοηθήσαι	βοηθήσαιτον	βοηθησαίτην	βοηθήσαιμεν	βοηθήσαιτε	βοηθήσειᾰν / βοηθήσαιεν
	imperative		βοήθησον	βοηθησᾰ́τω	βοηθήσᾰτον	βοηθησᾰ́των		βοηθήσᾰτε	βοηθησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐβοηθησᾰ́μην	ἐβοηθήσω	ἐβοηθήσᾰτο	ἐβοηθήσᾰσθον	ἐβοηθησᾰ́σθην	ἐβοηθησᾰ́μεθᾰ	ἐβοηθήσᾰσθε	ἐβοηθήσᾰντο
	subjunctive	βοηθήσωμαι	βοηθήσῃ	βοηθήσηται	βοηθήσησθον	βοηθήσησθον	βοηθησώμεθᾰ	βοηθήσησθε	βοηθήσωνται
	optative	βοηθησαίμην	βοηθήσαιο	βοηθήσαιτο	βοηθήσαισθον	βοηθησαίσθην	βοηθησαίμεθᾰ	βοηθήσαισθε	βοηθήσαιντο
	imperative		βοήθησαι	βοηθησᾰ́σθω	βοηθήσᾰσθον	βοηθησᾰ́σθων		βοηθήσᾰσθε	βοηθησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐβοηθήθην	ἐβοηθήθης	ἐβοηθήθη	ἐβοηθήθητον	ἐβοηθηθήτην	ἐβοηθήθημεν	ἐβοηθήθητε	ἐβοηθήθησᾰν
	subjunctive	βοηθηθῶ	βοηθηθῇς	βοηθηθῇ	βοηθηθῆτον	βοηθηθῆτον	βοηθηθῶμεν	βοηθηθῆτε	βοηθηθῶσῐ(ν)
	optative	βοηθηθείην	βοηθηθείης	βοηθηθείη	βοηθηθεῖτον / βοηθηθείητον	βοηθηθείτην / βοηθηθειήτην	βοηθηθεῖμεν / βοηθηθείημεν	βοηθηθεῖτε / βοηθηθείητε	βοηθηθεῖεν / βοηθηθείησᾰν
	imperative		βοηθήθητῐ	βοηθηθήτω	βοηθήθητον	βοηθηθήτων		βοηθήθητε	βοηθηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		βοηθῆσαι			βοηθήσᾰσθαι		βοηθηθῆναι
participle	m	βοηθήσᾱς			βοηθησᾰ́μενος		βοηθηθείς
	f	βοηθήσᾱσᾰ			βοηθησᾰμένη		βοηθηθεῖσᾰ
	n	βοηθῆσᾰν			βοηθησᾰ́μενον		βοηθηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: βεβοήθηκᾰ, βεβοήθημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βεβοήθηκᾰ	βεβοήθηκᾰς	βεβοήθηκε(ν)	βεβοηθήκᾰτον	βεβοηθήκᾰτον	βεβοηθήκᾰμεν	βεβοηθήκᾰτε	βεβοηθήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	βεβοηθήκω	βεβοηθήκῃς	βεβοηθήκῃ	βεβοηθήκητον	βεβοηθήκητον	βεβοηθήκωμεν	βεβοηθήκητε	βεβοηθήκωσῐ(ν)
	optative	βεβοηθήκοιμῐ / βεβοηθηκοίην	βεβοηθήκοις / βεβοηθηκοίης	βεβοηθήκοι / βεβοηθηκοίη	βεβοηθήκοιτον	βεβοηθηκοίτην	βεβοηθήκοιμεν	βεβοηθήκοιτε	βεβοηθήκοιεν
	imperative		βεβοήθηκε	βεβοηθηκέτω	βεβοηθήκετον	βεβοηθηκέτων		βεβοηθήκετε	βεβοηθηκόντων
middle/ passive	indicative	βεβοήθημαι	βεβοήθησαι	βεβοήθηται	βεβοήθησθον	βεβοήθησθον	βεβοηθήμεθᾰ	βεβοήθησθε	βεβοήθηνται
	subjunctive	βεβοηθημένος ὦ	βεβοηθημένος ᾖς	βεβοηθημένος ᾖ	βεβοηθημένω ἦτον	βεβοηθημένω ἦτον	βεβοηθημένοι ὦμεν	βεβοηθημένοι ἦτε	βεβοηθημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	βεβοηθημένος εἴην	βεβοηθημένος εἴης	βεβοηθημένος εἴη	βεβοηθημένω εἴητον / εἶτον	βεβοηθημένω εἰήτην / εἴτην	βεβοηθημένοι εἴημεν / εἶμεν	βεβοηθημένοι εἴητε / εἶτε	βεβοηθημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		βεβοήθησο	βεβοηθήσθω	βεβοήθησθον	βεβοηθήσθων		βεβοήθησθε	βεβοηθήσθων
		active				middle/passive
infinitive		βεβοηθηκέναι				βεβοηθῆσθαι
participle	m	βεβοηθηκώς				βεβοηθημένος
	f	βεβοηθηκυῖᾰ				βεβοηθημένη
	n	βεβοηθηκός				βεβοηθημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐβεβοηθήκειν / ἐβεβοηθήκη, ἐβεβοηθήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβεβοηθήκειν / ἐβεβοηθήκη	ἐβεβοηθήκεις / ἐβεβοηθήκης	ἐβεβοηθήκει(ν)	ἐβεβοηθήκετον	ἐβεβοηθηκέτην	ἐβεβοηθήκεμεν	ἐβεβοηθήκετε	ἐβεβοηθήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐβεβοηθήμην	ἐβεβοήθησο	ἐβεβοήθητο	ἐβεβοήθησθον	ἐβεβοηθήσθην	ἐβεβοηθήμεθᾰ	ἐβεβοήθησθε	ἐβεβοήθηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀντιβοηθέω (antiboēthéō, “help in turn”)
ἐκβοηθέω (ekboēthéō, “march out to aid”)
ἐπεκβοηθέω (epekboēthéō, “rush out to aid”)
ἐπῐβοηθέω (epĭboēthéō, “come to aid”)
πᾰρᾰβοηθέω (părăboēthéō, “come to aid”)
πᾰρεπῐβοηθέω (părepĭboēthéō, “come in addition to help”)
προβοηθέω (proboēthéō, “hasten to aid before”)
προσβοηθέω (prosboēthéō, “come to aid”)
προσεπῐβοηθέω (prosepĭboēthéō, “come to help”)
συμβοηθέω (sumboēthéō, “join in assisting”)
σῠνεκβοηθέω (sŭnekboēthéō, “join in going out to aid”)
σῠνεπῐβοηθέω (sŭnepĭboēthéō, “come to aid together”)
ῠ̔ποβοηθέω (hŭpoboēthéō, “furnish, supply”)

Related terms

See βοηθόος (boēthóos)

Descendants

Greek: βοηθώ (voïthó), βοηθάω (voïtháo)