γαίω

Ancient Greek

From earlier *γαϝϳω (*gawjō); ultimately from Proto-Indo-European *geh₂w-;^[1]^[2] compare γάνυμαι (gánumai) and Latin gaudeo.^[3]

γαίω • (gaíō) (Epic)

to rejoice, exult, take pride in
αὐτὸς δ’ ἐν κορυφῇσι καθέζετο κύδεϊ γαίων…
autòs d’ en koruphēîsi kathézeto kúdeï gaíōn…
but he himself sat down on the mountaintops, rejoicing in his glory…

In the Iliad, only in the formulaic expression κύδεϊ γαίων (kúdeï gaíōn, “rejoicing in his glory”), used exclusively for gods.

Present: γαίω, γαίομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαίω	γαίεις	γαίει	γαίετον	γαίετον	γαίομεν	γαίετε	γαίουσῐ(ν)
	subjunctive	γαίω, γαίωμῐ	γαίῃς, γαίῃσθᾰ	γαίῃ, γαίῃσῐ	γαίητον	γαίητον	γαίωμεν	γαίητε	γαίωσῐ(ν)
	optative	γαίοιμῐ	γαίοισ(θᾰ)	γαίοι	γαίοιτον	γαιοίτην	γαίοιμεν	γαίοιτε	γαίοιεν
	imperative		γαῖε	γαιέτω	γαίετον	γαιέτων		γαίετε	γαιόντων
middle/ passive	indicative	γαίομαι	γαίεαι	γαίεται	γαίεσθον	γαίεσθον	γαιόμε(σ)θᾰ	γαίεσθε	γαίονται
	subjunctive	γαίωμαι	γαίηαι	γαίηται	γαίησθον	γαίησθον	γαιώμε(σ)θᾰ	γαίησθε	γαίωνται
	optative	γαιοίμην	γαίοιο	γαίοιτο	γαίοισθον	γαιοίσθην	γαιοίμε(σ)θᾰ	γαίοισθε	γαιοίᾰτο
	imperative		γαίεο	γαιέσθω	γαίεσθον	γαιέσθων		γαίεσθε	γαιέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γαίειν / γαιέμεν(αι) / γαιμέναι				γαίεσθαι
participle	m	γαίων				γαιόμενος
	f	γαίουσᾰ				γαιομένη
	n	γαῖον				γαιόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: γαίεσκον, γαιεσκόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαίεσκον	γαίεσκες	γαίεσκε(ν)	γαιέσκετον	γαιεσκέτην	γαιέσκομεν	γαιέσκετε	γαίεσκον
middle/ passive	indicative	γαιεσκόμην	γαιέσκου	γαιέσκετο	γαιέσκεσθον	γαιεσκέσθην	γαιεσκόμε(σ)θᾰ	γαιέσκεσθε	γαιέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

^ Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 163
^ Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 260-261
^ De Vaan, Michiel (2008) “gaudeō”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 255