γλύπτης

• γλῠ́πτᾱς (glŭ́ptās) — Doric

From γλῠ́φω (glŭ́phō, “I carve”) +‎ -της (-tēs, suffix forming masculine agent nouns). The stem of γλῠ́φω (glŭ́phō) also occurs without aspiration, as γλῠπ- (glŭp-), in the verb’s third-person singular mediopassive indicative perfect – γέγλῠπται, ἔγλῠπται (géglŭptai, églŭptai) – and pluperfect – ἐγέγλῠπτο, ἔγλῠπτο (egéglŭpto, églŭpto) – forms.

γλῠ́πτης • (glŭ́ptēs) m (genitive γλῠ́πτου); first declension

1. a carver, a sculptor
   • Anthology of Planudes 4.142.5–6, («Εἰς ἄγαλμα τῆς αὐτῆς.»):^[1]

     Ὤ, τίς ὁ τεχνίτης τόδε γ’ ἔπλασεν, ἢ τίς ὁ γλύπτης,
      Ὃς λίθον εἰς μανίην ἤγαγεν εὐτεχνίῃ;

     Ṓ, tís ho tekhnítēs tóde g’ éplasen, ḕ tís ho glúptēs,
      Hòs líthon eis maníēn ḗgagen eutekhníēi?

     (please add an English translation of this quotation)

   • Anthology of Planudes 4.145.1–2, («Εἰς ἄγαλμα Ἀριάδνης.»):^[2]

     Οὐ βροτὸς ὁ γλύπτας. ὁίαν δέ σε Βάκχος ἐραϛὰς
      Εἶδεν, ὑπὲρ πέτρας ἔξεσε κεκλιμέναν.

     Ou brotòs ho glúptas. hoían dé se Bákkhos erastàs
      Eîden, hupèr pétras éxese kekliménan.

     (please add an English translation of this quotation)

• Greek: γλύπτης (glýptis)
• → Latin: typoglypta

• “γλύπτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Ancient Greek γλύπτης (glúptēs)

γλύπτης • (glýptis) m (plural γλύπτες, feminine γλύπτρια)

1. (art) sculptor

   Synonym: (of statues) αγαλματοποιός (agalmatopoiós)

• see: γλυπτική f (glyptikí, “the art of sculpture”)

• Γλυπτική on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el