διακριτικός

Ancient Greek

Etymology

From δια- (dia-, “apart”) +‎ κριτικός (kritikós, “discerning”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.kri.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.kri.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.kri.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.kri.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.kri.tiˈkos/

Adjective

δῐᾰκρῐτῐκός • (dĭăkrĭtĭkós) m (feminine δῐακρῐτῐκή, neuter δῐακρῐτῐκόν); first/second declension

Inflection

First and second declension of δῐᾰκρῐτῐκός; δῐᾰκρῐτῐκή; δῐᾰκρῐτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δῐᾰκρῐτῐκός dĭăkrĭtĭkós	δῐᾰκρῐτῐκή dĭăkrĭtĭkḗ	δῐᾰκρῐτῐκόν dĭăkrĭtĭkón	δῐᾰκρῐτῐκώ dĭăkrĭtĭkṓ	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ dĭăkrĭtĭkā́	δῐᾰκρῐτῐκώ dĭăkrĭtĭkṓ	δῐᾰκρῐτῐκοί dĭăkrĭtĭkoí	δῐᾰκρῐτῐκαί dĭăkrĭtĭkaí	δῐᾰκρῐτῐκᾰ́ dĭăkrĭtĭkắ
Genitive	δῐᾰκρῐτῐκοῦ dĭăkrĭtĭkoû	δῐᾰκρῐτῐκῆς dĭăkrĭtĭkês	δῐᾰκρῐτῐκοῦ dĭăkrĭtĭkoû	δῐᾰκρῐτῐκοῖν dĭăkrĭtĭkoîn	δῐᾰκρῐτῐκαῖν dĭăkrĭtĭkaîn	δῐᾰκρῐτῐκοῖν dĭăkrĭtĭkoîn	δῐᾰκρῐτῐκῶν dĭăkrĭtĭkôn	δῐᾰκρῐτῐκῶν dĭăkrĭtĭkôn	δῐᾰκρῐτῐκῶν dĭăkrĭtĭkôn
Dative	δῐᾰκρῐτῐκῷ dĭăkrĭtĭkōî	δῐᾰκρῐτῐκῇ dĭăkrĭtĭkēî	δῐᾰκρῐτῐκῷ dĭăkrĭtĭkōî	δῐᾰκρῐτῐκοῖν dĭăkrĭtĭkoîn	δῐᾰκρῐτῐκαῖν dĭăkrĭtĭkaîn	δῐᾰκρῐτῐκοῖν dĭăkrĭtĭkoîn	δῐᾰκρῐτῐκοῖς dĭăkrĭtĭkoîs	δῐᾰκρῐτῐκαῖς dĭăkrĭtĭkaîs	δῐᾰκρῐτῐκοῖς dĭăkrĭtĭkoîs
Accusative	δῐᾰκρῐτῐκόν dĭăkrĭtĭkón	δῐᾰκρῐτῐκήν dĭăkrĭtĭkḗn	δῐᾰκρῐτῐκόν dĭăkrĭtĭkón	δῐᾰκρῐτῐκώ dĭăkrĭtĭkṓ	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ dĭăkrĭtĭkā́	δῐᾰκρῐτῐκώ dĭăkrĭtĭkṓ	δῐᾰκρῐτῐκούς dĭăkrĭtĭkoús	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ς dĭăkrĭtĭkā́s	δῐᾰκρῐτῐκᾰ́ dĭăkrĭtĭkắ
Vocative	δῐᾰκρῐτῐκέ dĭăkrĭtĭké	δῐᾰκρῐτῐκή dĭăkrĭtĭkḗ	δῐᾰκρῐτῐκόν dĭăkrĭtĭkón	δῐᾰκρῐτῐκώ dĭăkrĭtĭkṓ	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ dĭăkrĭtĭkā́	δῐᾰκρῐτῐκώ dĭăkrĭtĭkṓ	δῐᾰκρῐτῐκοί dĭăkrĭtĭkoí	δῐᾰκρῐτῐκαί dĭăkrĭtĭkaí	δῐᾰκρῐτῐκᾰ́ dĭăkrĭtĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δῐᾰκρῐτῐκῶς dĭăkrĭtĭkôs			δῐᾰκρῐτῐκώτερος dĭăkrĭtĭkṓteros			δῐᾰκρῐτῐκώτᾰτος dĭăkrĭtĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ French: diacritique (learned)

References

“διακριτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
διακριτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek διακριτικός (diakritikós).

Adjective

διακριτικός • (diakritikós) m (feminine διακριτική, neuter διακριτικό)

discreet (respectful of privacy or secrecy; quiet; diplomatic)
discrete, distinctive

Declension

Declension of διακριτικός
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διακριτικός (diakritikós)	διακριτική (diakritikí)	διακριτικό (diakritikó)	διακριτικοί (diakritikoí)	διακριτικές (diakritikés)	διακριτικά (diakritiká)
genitive	διακριτικού (diakritikoú)	διακριτικής (diakritikís)	διακριτικού (diakritikoú)	διακριτικών (diakritikón)	διακριτικών (diakritikón)	διακριτικών (diakritikón)
accusative	διακριτικό (diakritikó)	διακριτική (diakritikí)	διακριτικό (diakritikó)	διακριτικούς (diakritikoús)	διακριτικές (diakritikés)	διακριτικά (diakritiká)
vocative	διακριτικέ (diakritiké)	διακριτική (diakritikí)	διακριτικό (diakritikó)	διακριτικοί (diakritikoí)	διακριτικές (diakritikés)	διακριτικά (diakritiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διακριτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διακριτικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?)	singular			plural
comparative (?)	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διακριτικότερος (diakritikóteros)	διακριτικότερη (diakritikóteri)	διακριτικότερο (diakritikótero)	διακριτικότεροι (diakritikóteroi)	διακριτικότερες (diakritikóteres)	διακριτικότερα (diakritikótera)
genitive	διακριτικότερου (diakritikóterou)	διακριτικότερης (diakritikóteris)	διακριτικότερου (diakritikóterou)	διακριτικότερων (diakritikóteron)	διακριτικότερων (diakritikóteron)	διακριτικότερων (diakritikóteron)
accusative	διακριτικότερο (diakritikótero)	διακριτικότερη (diakritikóteri)	διακριτικότερο (diakritikótero)	διακριτικότερους (diakritikóterous)	διακριτικότερες (diakritikóteres)	διακριτικότερα (diakritikótera)
vocative	διακριτικότερε (diakritikótere)	διακριτικότερη (diakritikóteri)	διακριτικότερο (diakritikótero)	διακριτικότεροι (diakritikóteroi)	διακριτικότερες (diakritikóteres)	διακριτικότερα (diakritikótera)

Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο διακριτικότερος", etc)

absolute superlative (?)	singular			plural
absolute superlative (?)	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διακριτικότατος (diakritikótatos)	διακριτικότατη (diakritikótati)	διακριτικότατο (diakritikótato)	διακριτικότατοι (diakritikótatoi)	διακριτικότατες (diakritikótates)	διακριτικότατα (diakritikótata)
genitive	διακριτικότατου (diakritikótatou)	διακριτικότατης (diakritikótatis)	διακριτικότατου (diakritikótatou)	διακριτικότατων (diakritikótaton)	διακριτικότατων (diakritikótaton)	διακριτικότατων (diakritikótaton)
accusative	διακριτικότατο (diakritikótato)	διακριτικότατη (diakritikótati)	διακριτικότατο (diakritikótato)	διακριτικότατους (diakritikótatous)	διακριτικότατες (diakritikótates)	διακριτικότατα (diakritikótata)
vocative	διακριτικότατε (diakritikótate)	διακριτικότατη (diakritikótati)	διακριτικότατο (diakritikótato)	διακριτικότατοι (diakritikótatoi)	διακριτικότατες (diakritikótates)	διακριτικότατα (diakritikótata)