κριτικός

Ancient Greek

Etymology

From κρῐτής (krĭtḗs, “judge”) +‎ -ῐκός (-ĭkós), from κρῑ́νω (krī́nō, “I judge”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kri.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kri.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kri.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kri.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kri.tiˈkos/

Adjective

κρῐτῐκός • (krĭtĭkós) m (feminine κρῐτῐκή, neuter κρῐτῐκόν); first/second declension

Able to judge, discerning, critical
(Especially as a substantive concerning language): critic, grammarian, academic

Inflection

First and second declension of κρῐτῐκός; κρῐτῐκή; κρῐτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κρῐτῐκός krĭtĭkós	κρῐτῐκή krĭtĭkḗ	κρῐτῐκόν krĭtĭkón	κρῐτῐκώ krĭtĭkṓ	κρῐτῐκᾱ́ krĭtĭkā́	κρῐτῐκώ krĭtĭkṓ	κρῐτῐκοί krĭtĭkoí	κρῐτῐκαί krĭtĭkaí	κρῐτῐκᾰ́ krĭtĭkắ
Genitive	κρῐτῐκοῦ krĭtĭkoû	κρῐτῐκῆς krĭtĭkês	κρῐτῐκοῦ krĭtĭkoû	κρῐτῐκοῖν krĭtĭkoîn	κρῐτῐκαῖν krĭtĭkaîn	κρῐτῐκοῖν krĭtĭkoîn	κρῐτῐκῶν krĭtĭkôn	κρῐτῐκῶν krĭtĭkôn	κρῐτῐκῶν krĭtĭkôn
Dative	κρῐτῐκῷ krĭtĭkōî	κρῐτῐκῇ krĭtĭkēî	κρῐτῐκῷ krĭtĭkōî	κρῐτῐκοῖν krĭtĭkoîn	κρῐτῐκαῖν krĭtĭkaîn	κρῐτῐκοῖν krĭtĭkoîn	κρῐτῐκοῖς krĭtĭkoîs	κρῐτῐκαῖς krĭtĭkaîs	κρῐτῐκοῖς krĭtĭkoîs
Accusative	κρῐτῐκόν krĭtĭkón	κρῐτῐκήν krĭtĭkḗn	κρῐτῐκόν krĭtĭkón	κρῐτῐκώ krĭtĭkṓ	κρῐτῐκᾱ́ krĭtĭkā́	κρῐτῐκώ krĭtĭkṓ	κρῐτῐκούς krĭtĭkoús	κρῐτῐκᾱ́ς krĭtĭkā́s	κρῐτῐκᾰ́ krĭtĭkắ
Vocative	κρῐτῐκέ krĭtĭké	κρῐτῐκή krĭtĭkḗ	κρῐτῐκόν krĭtĭkón	κρῐτῐκώ krĭtĭkṓ	κρῐτῐκᾱ́ krĭtĭkā́	κρῐτῐκώ krĭtĭkṓ	κρῐτῐκοί krĭtĭkoí	κρῐτῐκαί krĭtĭkaí	κρῐτῐκᾰ́ krĭtĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κρῐτῐκῶς krĭtĭkôs			κρῐτῐκώτερος krĭtĭkṓteros			κρῐτῐκώτᾰτος krĭtĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

ἀποκριτικός (apokritikós)
διακριτικός (diakritikós)
ἐκκριτικός (ekkritikós)
ἐπικριτικός (epikritikós)
εὐαποκριτικός (euapokritikós)
ὀνειροκριτικός (oneirokritikós)
προκριτικός (prokritikós)
συγκριτικός (sunkritikós)
ὑποκριτικός (hupokritikós)

Descendants

Greek: κριτικός (kritikós)
→ Latin: criticus
- Catalan: crític
- ⇒ English: critical
- French: critique
- Italian: critico
- Portuguese: crítico
- Romanian: critic
- Russian: крити́ческий (kritíčeskij)
- Spanish: crítico

References

“κριτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“κριτικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κριτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
G2924 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- critic idem, page 184.

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /kɾi.tiˈkos/
Hyphenation: κρι‧τι‧κός
Homophones: κρητικός (kritikós), Κρητικός (Kritikós)

Adjective

κριτικός • (kritikós) m (feminine κριτική, neuter κριτικό)

critical (expressing comment or judgement)

Declension

Declension of κριτικός
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κριτικός (kritikós)	κριτική (kritikí)	κριτικό (kritikó)	κριτικοί (kritikoí)	κριτικές (kritikés)	κριτικά (kritiká)
genitive	κριτικού (kritikoú)	κριτικής (kritikís)	κριτικού (kritikoú)	κριτικών (kritikón)	κριτικών (kritikón)	κριτικών (kritikón)
accusative	κριτικό (kritikó)	κριτική (kritikí)	κριτικό (kritikó)	κριτικούς (kritikoús)	κριτικές (kritikés)	κριτικά (kritiká)
vocative	κριτικέ (kritiké)	κριτική (kritikí)	κριτικό (kritikó)	κριτικοί (kritikoí)	κριτικές (kritikés)	κριτικά (kritiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κριτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κριτικός, etc.)

Noun

κριτικός • (kritikós) m or f (plural κριτικοί)

critic
κριτικός θεάτρου (theatre critic)

Declension

Declension of **κριτικός**
	singular	plural
nominative	κριτικός (kritikós)	κριτικοί (kritikoí)
genitive	κριτικού (kritikoú)	κριτικών (kritikón)
accusative	κριτικό (kritikó)	κριτικούς (kritikoús)
vocative	κριτικέ (kritiké)	κριτικοί (kritikoí)