δούκας

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek δούκας (doúkas), form of δούξ (doúx), from Koine Greek δούξ (doúx), from Latin dux.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈðu.kas/
  • Hyphenation: δού‧κας

Noun

δούκας • (doúkasm (plural δούκες, feminine δούκισσα)

  1. duke (male ruler of a duchy)

Declension

Declension of δούκας
singular plural
nominative δούκας (doúkas) δούκες (doúkes)
genitive δούκα (doúka) δουκών (doukón)
accusative δούκα (doúka) δούκες (doúkes)
vocative δούκα (doúka) δούκες (doúkes)
  • αρχιδούκας m (archidoúkas, archduke)
  • Δουκάκης (Doukákis, Doukakis) (a modern family name)
  • Δούκας (Doúkas) (a medieval family name)
  • δουκάτο n (doukáto, duchy)
  • δουκικός (doukikós, ducal)
  • (feminines:) δούκισσα (doúkissa), δουκέσα (doukésa)

Further reading