ελάττωμα
Greek
Etymology
From Ancient Greek ἐλάττωμα (eláttōma), from ἐλασσόω (elassóō), from ἐλάσσων (elássōn), comparative of μικρός (mikrós, “small, insignificant”).
Pronunciation
- IPA(key): /eˈla.to.ma/
- Hyphenation: ε‧λάτ‧τω‧μα
Noun
ελάττωμα • (eláttoma) n
- (of people) shortcoming, imperfection, deficiency
- (of things) malfunction
- (spuriously) any disadvantage
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ελάττωμα (eláttoma) | ελαττώματα (elattómata) |
| genitive | ελαττώματος (elattómatos) | ελαττωμάτων (elattomáton) |
| accusative | ελάττωμα (eláttoma) | ελαττώματα (elattómata) |
| vocative | ελάττωμα (eláttoma) | ελαττώματα (elattómata) |
Synonyms
- (of people): κουσούρι n (kousoúri)
- μειονέκτημα n (meionéktima)
- ντεφό or ντεφώ n (ntefó, “French défaut”, indeclinable)
Antonyms
- προτέρημα n (protérima)
- πλεονέκτημα n (pleonéktima)
- αβαντάζ n (avantáz, “French avantage”, indeclinable)
Related terms
- ελαττωματικός (elattomatikós)
- ελάττωση f (eláttosi, “reduction”)
- and see: ελαττώνω (elattóno, “reduce”)