ενοικιαστής

From verb ενοικιάζω (enoikiázo, “I rent”), ενοικιασ- + -τής (-tís). Also Medieval Greek νοικιαστής (noikiastḗs), and see Ancient Greek ἐνοίκιος (enoíkios, “in the house”) & ἔνοικος (énoikos).

• IPA^(key): /e.ni.ci.aˈstis/
• Hyphenation: ε‧νοι‧κι‧α‧στής

ενοικιαστής • (enoikiastís) m (plural ενοικιαστές, feminine ενοικιάστρια)

1. hirer
2. tenant
3. leasee

• μισθωτής m (misthotís, “lessee, tenant, renter”)
• νοικάρης m (noikáris, “tenant, renter”) (informal)
• and see: ένοικος m or f (énoikos, “resident”)

• εκμισθωτής m (ekmisthotís, “lessor”)
• σπιτονοικοκύρης m (spitonoikokýris, “landlord”) (informal)
• ιδιοκτήτης m (idioktítis, “owner”) (sense: of the house)

• ενοικιάζω (enoikiázo, “I rent”) / νοικιάζω (noikiázo)
• ενοικιαστήριο n (enoikiastírio, “rental advertisement, rental agreement”)

• and see: ενοίκιο n (enoíkio, “the rent”) and ένοικος m or f (énoikos, “resident”)

• ενοικιαστής, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language