θοάζω

Ancient Greek

Pronunciation

 

Etymology 1

From θοός (thoós) +‎ -άζω (-ázō).

Verb

θοάζω • (thoázō)

  1. (transitive) to move, dispatch quickly; ply rapidly
    1. (transitive) to urge on
  2. (intransitive) to move quickly, rush, speed, dart
Conjugation
   Present: θοᾰ́ζω, θοᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θοᾰ́ζω θοᾰ́ζεις θοᾰ́ζει θοᾰ́ζετον θοᾰ́ζετον θοᾰ́ζομεν θοᾰ́ζετε θοᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive θοᾰ́ζω θοᾰ́ζῃς θοᾰ́ζῃ θοᾰ́ζητον θοᾰ́ζητον θοᾰ́ζωμεν θοᾰ́ζητε θοᾰ́ζωσῐ(ν)
optative θοᾰ́ζοιμῐ θοᾰ́ζοις θοᾰ́ζοι θοᾰ́ζοιτον θοᾰζοίτην θοᾰ́ζοιμεν θοᾰ́ζοιτε θοᾰ́ζοιεν
imperative   θόᾰζε θοᾰζέτω θοᾰ́ζετον θοᾰζέτων   θοᾰ́ζετε θοᾰζόντων
middle/
passive 		indicative θοᾰ́ζομαι θοᾰ́ζῃ / θοᾰ́ζει θοᾰ́ζεται θοᾰ́ζεσθον θοᾰ́ζεσθον θοᾰζόμεθᾰ θοᾰ́ζεσθε θοᾰ́ζονται
subjunctive θοᾰ́ζωμαι θοᾰ́ζῃ θοᾰ́ζηται θοᾰ́ζησθον θοᾰ́ζησθον θοᾰζώμεθᾰ θοᾰ́ζησθε θοᾰ́ζωνται
optative θοᾰζοίμην θοᾰ́ζοιο θοᾰ́ζοιτο θοᾰ́ζοισθον θοᾰζοίσθην θοᾰζοίμεθᾰ θοᾰ́ζοισθε θοᾰ́ζοιντο
imperative   θοᾰ́ζου θοᾰζέσθω θοᾰ́ζεσθον θοᾰζέσθων   θοᾰ́ζεσθε θοᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive θοᾰ́ζειν θοᾰ́ζεσθαι
participle m θοᾰ́ζων θοᾰζόμενος
f θοᾰ́ζουσᾰ θοᾰζομένη
n θοᾰ́ζον θοᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐθόᾰζον, ἐθοᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθόᾰζον ἐθόᾰζες ἐθόᾰζε(ν) ἐθοᾰ́ζετον ἐθοᾰζέτην ἐθοᾰ́ζομεν ἐθοᾰ́ζετε ἐθόᾰζον
middle/
passive 		indicative ἐθοᾰζόμην ἐθοᾰ́ζου ἐθοᾰ́ζετο ἐθοᾰ́ζεσθον ἐθοᾰζέσθην ἐθοᾰζόμεθᾰ ἐθοᾰ́ζεσθε ἐθοᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: θοᾰ́σω, θοᾰ́σομαι, θοᾰσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θοᾰ́σω θοᾰ́σεις θοᾰ́σει θοᾰ́σετον θοᾰ́σετον θοᾰ́σομεν θοᾰ́σετε θοᾰ́σουσῐ(ν)
optative θοᾰ́σοιμῐ θοᾰ́σοις θοᾰ́σοι θοᾰ́σοιτον θοᾰσοίτην θοᾰ́σοιμεν θοᾰ́σοιτε θοᾰ́σοιεν
middle indicative θοᾰ́σομαι θοᾰ́σῃ / θοᾰ́σει θοᾰ́σεται θοᾰ́σεσθον θοᾰ́σεσθον θοᾰσόμεθᾰ θοᾰ́σεσθε θοᾰ́σονται
optative θοᾰσοίμην θοᾰ́σοιο θοᾰ́σοιτο θοᾰ́σοισθον θοᾰσοίσθην θοᾰσοίμεθᾰ θοᾰ́σοισθε θοᾰ́σοιντο
passive indicative θοᾰσθήσομαι θοᾰσθήσῃ θοᾰσθήσεται θοᾰσθήσεσθον θοᾰσθήσεσθον θοᾰσθησόμεθᾰ θοᾰσθήσεσθε θοᾰσθήσονται
optative θοᾰσθησοίμην θοᾰσθήσοιο θοᾰσθήσοιτο θοᾰσθήσοισθον θοᾰσθησοίσθην θοᾰσθησοίμεθᾰ θοᾰσθήσοισθε θοᾰσθήσοιντο
active middle passive
infinitive θοᾰ́σειν θοᾰ́σεσθαι θοᾰσθήσεσθαι
participle m θοᾰ́σων θοᾰσόμενος θοᾰσθησόμενος
f θοᾰ́σουσᾰ θοᾰσομένη θοᾰσθησομένη
n θοᾰ́σον θοᾰσόμενον θοᾰσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐθόᾰσᾰ, ἐθοᾰσᾰ́μην, ἐθοᾰ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθόᾰσᾰ ἐθόᾰσᾰς ἐθόᾰσε(ν) ἐθοᾰ́σᾰτον ἐθοᾰσᾰ́την ἐθοᾰ́σᾰμεν ἐθοᾰ́σᾰτε ἐθόᾰσᾰν
subjunctive θοᾰ́σω θοᾰ́σῃς θοᾰ́σῃ θοᾰ́σητον θοᾰ́σητον θοᾰ́σωμεν θοᾰ́σητε θοᾰ́σωσῐ(ν)
optative θοᾰ́σαιμῐ θοᾰ́σειᾰς / θοᾰ́σαις θοᾰ́σειε(ν) / θοᾰ́σαι θοᾰ́σαιτον θοᾰσαίτην θοᾰ́σαιμεν θοᾰ́σαιτε θοᾰ́σειᾰν / θοᾰ́σαιεν
imperative   θόᾰσον θοᾰσᾰ́τω θοᾰ́σᾰτον θοᾰσᾰ́των   θοᾰ́σᾰτε θοᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐθοᾰσᾰ́μην ἐθοᾰ́σω ἐθοᾰ́σᾰτο ἐθοᾰ́σᾰσθον ἐθοᾰσᾰ́σθην ἐθοᾰσᾰ́μεθᾰ ἐθοᾰ́σᾰσθε ἐθοᾰ́σᾰντο
subjunctive θοᾰ́σωμαι θοᾰ́σῃ θοᾰ́σηται θοᾰ́σησθον θοᾰ́σησθον θοᾰσώμεθᾰ θοᾰ́σησθε θοᾰ́σωνται
optative θοᾰσαίμην θοᾰ́σαιο θοᾰ́σαιτο θοᾰ́σαισθον θοᾰσαίσθην θοᾰσαίμεθᾰ θοᾰ́σαισθε θοᾰ́σαιντο
imperative   θόᾰσαι θοᾰσᾰ́σθω θοᾰ́σᾰσθον θοᾰσᾰ́σθων   θοᾰ́σᾰσθε θοᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἐθοᾰ́σθην ἐθοᾰ́σθης ἐθοᾰ́σθη ἐθοᾰ́σθητον ἐθοᾰσθήτην ἐθοᾰ́σθημεν ἐθοᾰ́σθητε ἐθοᾰ́σθησᾰν
subjunctive θοᾰσθῶ θοᾰσθῇς θοᾰσθῇ θοᾰσθῆτον θοᾰσθῆτον θοᾰσθῶμεν θοᾰσθῆτε θοᾰσθῶσῐ(ν)
optative θοᾰσθείην θοᾰσθείης θοᾰσθείη θοᾰσθεῖτον / θοᾰσθείητον θοᾰσθείτην / θοᾰσθειήτην θοᾰσθεῖμεν / θοᾰσθείημεν θοᾰσθεῖτε / θοᾰσθείητε θοᾰσθεῖεν / θοᾰσθείησᾰν
imperative   θοᾰ́σθητῐ θοᾰσθήτω θοᾰ́σθητον θοᾰσθήτων   θοᾰ́σθητε θοᾰσθέντων
active middle passive
infinitive θοᾰ́σαι θοᾰ́σᾰσθαι θοᾰσθῆναι
participle m θοᾰ́σᾱς θοᾰσᾰ́μενος θοᾰσθείς
f θοᾰ́σᾱσᾰ θοᾰσᾰμένη θοᾰσθεῖσᾰ
n θοᾰ́σᾰν θοᾰσᾰ́μενον θοᾰσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τεθόᾰκᾰ, τεθόᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεθόᾰκᾰ τεθόᾰκᾰς τεθόᾰκε(ν) τεθοᾰ́κᾰτον τεθοᾰ́κᾰτον τεθοᾰ́κᾰμεν τεθοᾰ́κᾰτε τεθοᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive τεθοᾰ́κω τεθοᾰ́κῃς τεθοᾰ́κῃ τεθοᾰ́κητον τεθοᾰ́κητον τεθοᾰ́κωμεν τεθοᾰ́κητε τεθοᾰ́κωσῐ(ν)
optative τεθοᾰ́κοιμῐ / τεθοᾰκοίην τεθοᾰ́κοις / τεθοᾰκοίης τεθοᾰ́κοι / τεθοᾰκοίη τεθοᾰ́κοιτον τεθοᾰκοίτην τεθοᾰ́κοιμεν τεθοᾰ́κοιτε τεθοᾰ́κοιεν
imperative   τεθόᾰκε τεθοᾰκέτω τεθοᾰ́κετον τεθοᾰκέτων   τεθοᾰ́κετε τεθοᾰκόντων
middle/
passive 		indicative τεθόᾰσμαι τεθόᾰσαι τεθόᾰσται τεθόᾰσθον τεθόᾰσθον τεθοᾰ́σμεθᾰ τεθόᾰσθε τεθοᾰ́δᾰται
subjunctive τεθοᾰσμένος ὦ τεθοᾰσμένος ᾖς τεθοᾰσμένος ᾖ τεθοᾰσμένω ἦτον τεθοᾰσμένω ἦτον τεθοᾰσμένοι ὦμεν τεθοᾰσμένοι ἦτε τεθοᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative τεθοᾰσμένος εἴην τεθοᾰσμένος εἴης τεθοᾰσμένος εἴη τεθοᾰσμένω εἴητον / εἶτον τεθοᾰσμένω εἰήτην / εἴτην τεθοᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν τεθοᾰσμένοι εἴητε / εἶτε τεθοᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τεθόᾰσο τεθοᾰ́σθω τεθόᾰσθον τεθοᾰ́σθων   τεθόᾰσθε τεθοᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive τεθοᾰκέναι τεθοᾰ́σθαι
participle m τεθοᾰκώς τεθοᾰσμένος
f τεθοᾰκυῖᾰ τεθοᾰσμένη
n τεθοᾰκός τεθοᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτεθοᾰ́κειν / ἐτεθοᾰ́κη, ἐτεθοᾰ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτεθοᾰ́κειν / ἐτεθοᾰ́κη ἐτεθοᾰ́κεις / ἐτεθοᾰ́κης ἐτεθοᾰ́κει(ν) ἐτεθοᾰ́κετον ἐτεθοᾰκέτην ἐτεθοᾰ́κεμεν ἐτεθοᾰ́κετε ἐτεθοᾰ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτεθοᾰ́σμην ἐτεθόᾰσο ἐτεθόᾰστο ἐτεθόᾰσθον ἐτεθοᾰ́σθην ἐτεθοᾰ́σμεθᾰ ἐτεθόᾰσθε ἐτεθοᾰ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Etymology 2

Epic form of θάσσω (thássō).

Verb

θοάζω • (thoázō)

  1. Epic form of θάσσω (thássō)
Conjugation
   Present: θοάζω, θοάζομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θοάζω θοάζεις θοάζει θοάζετον θοάζετον θοάζομεν θοάζετε θοάζουσῐ(ν)
subjunctive θοάζω θοάζῃς θοάζῃ θοάζητον θοάζητον θοάζωμεν θοάζητε θοάζωσῐ(ν)
optative θοάζοιμῐ θοάζοις θοάζοι θοάζοιτον θοαζοίτην θοάζοιμεν θοάζοιτε θοάζοιεν
imperative   θόαζε θοαζέτω θοάζετον θοαζέτων   θοάζετε θοαζόντων
middle/
passive 		indicative θοάζομαι θοάζεαι θοάζεται θοάζεσθον θοάζεσθον θοαζόμεθᾰ θοάζεσθε θοάζονται
subjunctive θοάζωμαι θοάζηαι θοάζηται θοάζησθον θοάζησθον θοαζώμεθᾰ θοάζησθε θοάζωνται
optative θοαζοίμην θοάζοιο θοάζοιτο θοάζοισθον θοαζοίσθην θοαζοίμεθᾰ θοάζοισθε θοάζοιντο
imperative   θοάζεο θοαζέσθω θοάζεσθον θοαζέσθων   θοάζεσθε θοαζέσθων
active middle/passive
infinitive θοάζειν θοάζεσθαι
participle m θοάζων θοαζόμενος
f θοάζουσᾰ θοαζομένη
n θοᾶζον θοαζόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.