κατέχω

Ancient Greek

Etymology

κατα- (kata-) +‎ ἔχω (ékhō)

Pronunciation

 

Verb

κᾰτέχω • (kătékhō)

  1. to hold down
  2. to restrain
  3. (in middle) to pause, make a stop
  4. to detain
  5. to seize, confiscate

Conjugation

   Present: κᾰτέχω, κᾰτέχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτέχω κᾰτέχεις κᾰτέχει κᾰτέχετον κᾰτέχετον κᾰτέχομεν κᾰτέχετε κᾰτέχουσῐ(ν)
subjunctive κᾰτέχω κᾰτέχῃς κᾰτέχῃ κᾰτέχητον κᾰτέχητον κᾰτέχωμεν κᾰτέχητε κᾰτέχωσῐ(ν)
optative κᾰτέχοιμῐ κᾰτέχοις κᾰτέχοι κᾰτέχοιτον κᾰτεχοίτην κᾰτέχοιμεν κᾰτέχοιτε κᾰτέχοιεν
imperative   κᾰ́τεχε κᾰτεχέτω κᾰτέχετον κᾰτεχέτων   κᾰτέχετε κᾰτεχόντων
middle/
passive 		indicative κᾰτέχομαι κᾰτέχῃ / κᾰτέχει κᾰτέχεται κᾰτέχεσθον κᾰτέχεσθον κᾰτεχόμεθᾰ κᾰτέχεσθε κᾰτέχονται
subjunctive κᾰτέχωμαι κᾰτέχῃ κᾰτέχηται κᾰτέχησθον κᾰτέχησθον κᾰτεχώμεθᾰ κᾰτέχησθε κᾰτέχωνται
optative κᾰτεχοίμην κᾰτέχοιο κᾰτέχοιτο κᾰτέχοισθον κᾰτεχοίσθην κᾰτεχοίμεθᾰ κᾰτέχοισθε κᾰτέχοιντο
imperative   κᾰτέχου κᾰτεχέσθω κᾰτέχεσθον κᾰτεχέσθων   κᾰτέχεσθε κᾰτεχέσθων
active middle/passive
infinitive κᾰτέχειν κᾰτέχεσθαι
participle m κᾰτέχων κᾰτεχόμενος
f κᾰτέχουσᾰ κᾰτεχομένη
n κᾰτέχον κᾰτεχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κᾰτεῖχον, κᾰτειχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτεῖχον κᾰτεῖχες κᾰτεῖχε(ν) κᾰτείχετον κᾰτειχέτην κᾰτείχομεν κᾰτείχετε κᾰτεῖχον
middle/
passive 		indicative κᾰτειχόμην κᾰτείχου κᾰτείχετο κᾰτείχεσθον κᾰτειχέσθην κᾰτειχόμεθᾰ κᾰτείχεσθε κᾰτείχοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κᾰτέχον, κᾰτεχόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτέχον κᾰτέχες κᾰτέχε(ν) κᾰτέχετον κᾰτεχέτην κᾰτέχομεν κᾰτέχετε κᾰτέχον
middle/
passive 		indicative κᾰτεχόμην κᾰτέχου κᾰτέχετο κᾰτέχεσθον κᾰτεχέσθην κᾰτεχόμε(σ)θᾰ κᾰτέχεσθε κᾰτέχοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κᾰθέξω, κᾰθέξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰθέξω κᾰθέξεις κᾰθέξει κᾰθέξετον κᾰθέξετον κᾰθέξομεν κᾰθέξετε κᾰθέξουσῐ(ν)
optative κᾰθέξοιμῐ κᾰθέξοις κᾰθέξοι κᾰθέξοιτον κᾰθεξοίτην κᾰθέξοιμεν κᾰθέξοιτε κᾰθέξοιεν
middle indicative κᾰθέξομαι κᾰθέξῃ / κᾰθέξει κᾰθέξεται κᾰθέξεσθον κᾰθέξεσθον κᾰθεξόμεθᾰ κᾰθέξεσθε κᾰθέξονται
optative κᾰθεξοίμην κᾰθέξοιο κᾰθέξοιτο κᾰθέξοισθον κᾰθεξοίσθην κᾰθεξοίμεθᾰ κᾰθέξοισθε κᾰθέξοιντο
active middle
infinitive κᾰθέξειν κᾰθέξεσθαι
participle m κᾰθέξων κᾰθεξόμενος
f κᾰθέξουσᾰ κᾰθεξομένη
n κᾰθέξον κᾰθεξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κᾰτέσχον, κᾰτεσχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτέσχον κᾰτέσχες κᾰτέσχε(ν) κᾰτέσχετον κᾰτεσχέτην κᾰτέσχομεν κᾰτέσχετε κᾰτέσχον
subjunctive κᾰτᾰ́σχω κᾰτᾰ́σχῃς κᾰτᾰ́σχῃ κᾰτᾰ́σχητον κᾰτᾰ́σχητον κᾰτᾰ́σχωμεν κᾰτᾰ́σχητε κᾰτᾰ́σχωσῐ(ν)
optative κᾰτᾰ́σχοιμῐ κᾰτᾰ́σχοις κᾰτᾰ́σχοι κᾰτᾰ́σχοιτον κᾰτᾰσχοίτην κᾰτᾰ́σχοιμεν κᾰτᾰ́σχοιτε κᾰτᾰ́σχοιεν
imperative   κᾰ́τᾰσχε κᾰτᾰσχέτω κᾰτᾰ́σχετον κᾰτᾰσχέτων   κᾰτᾰ́σχετε κᾰτᾰσχόντων
middle indicative κᾰτεσχόμην κᾰτέσχου κᾰτέσχετο κᾰτέσχεσθον κᾰτεσχέσθην κᾰτεσχόμεθᾰ κᾰτέσχεσθε κᾰτέσχοντο
subjunctive κᾰτᾰ́σχωμαι κᾰτᾰ́σχῃ κᾰτᾰ́σχηται κᾰτᾰ́σχησθον κᾰτᾰ́σχησθον κᾰτᾰσχώμεθᾰ κᾰτᾰ́σχησθε κᾰτᾰ́σχωνται
optative κᾰτᾰσχοίμην κᾰτᾰ́σχοιο κᾰτᾰ́σχοιτο κᾰτᾰ́σχοισθον κᾰτᾰσχοίσθην κᾰτᾰσχοίμεθᾰ κᾰτᾰ́σχοισθε κᾰτᾰ́σχοιντο
imperative   κᾰτᾰσχοῦ κᾰτᾰσχέσθω κᾰτᾰ́σχεσθον κᾰτᾰσχέσθων   κᾰτᾰ́σχεσθε κᾰτᾰσχέσθων
active middle
infinitive κᾰτᾰσχεῖν κᾰτᾰσχέσθαι
participle m κᾰτᾰσχών κᾰτᾰσχόμενος
f κᾰτᾰσχοῦσᾰ κᾰτᾰσχομένη
n κᾰτᾰσχόν κᾰτᾰσχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κᾰτέσχεθον, κᾰτεσχεθόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτέσχεθον κᾰτέσχεθες κᾰτέσχεθε(ν) κᾰτεσχέθετον κᾰτεσχεθέτην κᾰτεσχέθομεν κᾰτεσχέθετε κᾰτέσχεθον
subjunctive κᾰτᾰσχέθω κᾰτᾰσχέθῃς κᾰτᾰσχέθῃ κᾰτᾰσχέθητον κᾰτᾰσχέθητον κᾰτᾰσχέθωμεν κᾰτᾰσχέθητε κᾰτᾰσχέθωσῐ(ν)
optative κᾰτᾰσχέθοιμῐ κᾰτᾰσχέθοις κᾰτᾰσχέθοι κᾰτᾰσχέθοιτον κᾰτᾰσχεθοίτην κᾰτᾰσχέθοιμεν κᾰτᾰσχέθοιτε κᾰτᾰσχέθοιεν
imperative   κᾰτᾰ́σχεθε κᾰτᾰσχεθέτω κᾰτᾰσχέθετον κᾰτᾰσχεθέτων   κᾰτᾰσχέθετε κᾰτᾰσχεθόντων
middle indicative κᾰτεσχεθόμην κᾰτεσχέθου κᾰτεσχέθετο κᾰτεσχέθεσθον κᾰτεσχεθέσθην κᾰτεσχεθόμεθᾰ κᾰτεσχέθεσθε κᾰτεσχέθοντο
subjunctive κᾰτᾰσχέθωμαι κᾰτᾰσχέθῃ κᾰτᾰσχέθηται κᾰτᾰσχέθησθον κᾰτᾰσχέθησθον κᾰτᾰσχεθώμεθᾰ κᾰτᾰσχέθησθε κᾰτᾰσχέθωνται
optative κᾰτᾰσχεθοίμην κᾰτᾰσχέθοιο κᾰτᾰσχέθοιτο κᾰτᾰσχέθοισθον κᾰτᾰσχεθοίσθην κᾰτᾰσχεθοίμεθᾰ κᾰτᾰσχέθοισθε κᾰτᾰσχέθοιντο
imperative   κᾰτᾰσχεθοῦ κᾰτᾰσχεθέσθω κᾰτᾰσχέθεσθον κᾰτᾰσχεθέσθων   κᾰτᾰσχέθεσθε κᾰτᾰσχεθέσθων
active middle
infinitive κᾰτᾰσχεθεῖν κᾰτᾰσχεθέσθαι
participle m κᾰτᾰσχεθών κᾰτᾰσχεθόμενος
f κᾰτᾰσχεθοῦσᾰ κᾰτᾰσχεθομένη
n κᾰτᾰσχεθόν κᾰτᾰσχεθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κᾰ́σχεθον, κᾰσχεθόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰ́σχεθον κᾰ́σχεθες κᾰ́σχεθε(ν) κᾰσχέθετον κᾰσχεθέτην κᾰσχέθομεν κᾰσχέθετε κᾰ́σχεθον
subjunctive κᾰσχέθω,
κᾰσχέθωμῐ 		κᾰσχέθῃς,
κᾰσχέθῃσθᾰ 		κᾰσχέθῃ,
κᾰσχέθῃσῐ 		κᾰσχέθητον κᾰσχέθητον κᾰσχέθωμεν κᾰσχέθητε κᾰσχέθωσῐ(ν)
optative κᾰσχέθοιμῐ κᾰσχέθοις / κᾰσχέθοισθᾰ κᾰσχέθοι κᾰσχεθεῖτον κᾰσχεθείτην κᾰσχεθεῖμεν κᾰσχεθεῖτε κᾰσχεθεῖεν
imperative   κᾰ́σχεθε κᾰσχεθέτω κᾰσχέθετον κᾰσχεθέτων   κᾰσχέθετε κᾰσχεθόντων
middle indicative κᾰσχεθόμην κᾰσχέθεο κᾰσχέθετο κᾰσχέθεσθον κᾰσχεθέσθην κᾰσχεθόμε(σ)θᾰ κᾰσχέθεσθε κᾰσχέθοντο
subjunctive κᾰσχέθωμαι κᾰσχέθηαι κᾰσχέθηται κᾰσχέθησθον κᾰσχέθησθον κᾰσχεθώμε(σ)θᾰ κᾰσχέθησθε κᾰσχέθωνται
optative κᾰσχεθοίμην κᾰσχέθοιο κᾰσχέθοιτο κᾰσχέθοισθον κᾰσχεθοίσθην κᾰσχεθοίμε(σ)θᾰ κᾰσχέθοισθε κᾰσχεθοίᾰτο
imperative   κᾰσχέθεο κᾰσχεθέσθω κᾰσχέθεσθον κᾰσχεθέσθων   κᾰσχέθεσθε κᾰσχεθέσθων
active middle
infinitive κᾰσχεθεῖν / κᾰσχεθέμεν(αι) κᾰσχεθέσθαι
participle m κᾰσχεθών κᾰσχεθόμενος
f κᾰσχεθοῦσᾰ κᾰσχεθομένη
n κᾰσχεθόν κᾰσχεθόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κᾰτέσχηκᾰ, κᾰτέσχημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτέσχηκᾰ κᾰτέσχηκᾰς κᾰτέσχηκε(ν) κᾰτεσχήκᾰτον κᾰτεσχήκᾰτον κᾰτεσχήκᾰμεν κᾰτεσχήκᾰτε κᾰτεσχήκᾱσῐ(ν)
subjunctive κᾰτεσχήκω κᾰτεσχήκῃς κᾰτεσχήκῃ κᾰτεσχήκητον κᾰτεσχήκητον κᾰτεσχήκωμεν κᾰτεσχήκητε κᾰτεσχήκωσῐ(ν)
optative κᾰτεσχήκοιμῐ / κᾰτεσχηκοίην κᾰτεσχήκοις / κᾰτεσχηκοίης κᾰτεσχήκοι / κᾰτεσχηκοίη κᾰτεσχήκοιτον κᾰτεσχηκοίτην κᾰτεσχήκοιμεν κᾰτεσχήκοιτε κᾰτεσχήκοιεν
imperative   κᾰτέσχηκε κᾰτεσχηκέτω κᾰτεσχήκετον κᾰτεσχηκέτων   κᾰτεσχήκετε κᾰτεσχηκόντων
middle/
passive 		indicative κᾰτέσχημαι κᾰτέσχησαι κᾰτέσχηται κᾰτέσχησθον κᾰτέσχησθον κᾰτεσχήμεθᾰ κᾰτέσχησθε κᾰτέσχηνται
subjunctive κᾰτεσχημένος ὦ κᾰτεσχημένος ᾖς κᾰτεσχημένος ᾖ κᾰτεσχημένω ἦτον κᾰτεσχημένω ἦτον κᾰτεσχημένοι ὦμεν κᾰτεσχημένοι ἦτε κᾰτεσχημένοι ὦσῐ(ν)
optative κᾰτεσχημένος εἴην κᾰτεσχημένος εἴης κᾰτεσχημένος εἴη κᾰτεσχημένω εἴητον / εἶτον κᾰτεσχημένω εἰήτην / εἴτην κᾰτεσχημένοι εἴημεν / εἶμεν κᾰτεσχημένοι εἴητε / εἶτε κᾰτεσχημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κᾰτέσχησο κᾰτεσχήσθω κᾰτέσχησθον κᾰτεσχήσθων   κᾰτέσχησθε κᾰτεσχήσθων
active middle/passive
infinitive κᾰτεσχηκέναι κᾰτεσχῆσθαι
participle m κᾰτεσχηκώς κᾰτεσχημένος
f κᾰτεσχηκυῖᾰ κᾰτεσχημένη
n κᾰτεσχηκός κᾰτεσχημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: κατάσχω (katáscho)

Further reading

Greek

Etymology

Inherited and learned borrowing from Ancient Greek κατέχω (katékhō).[1][2] By surface analysis, κατ- (kat-) +‎ έχω (écho).

Pronunciation

  • IPA(key): /kaˈte.xo/
  • Hyphenation: κα‧τέ‧χω

Verb

κατέχω • (katécho) (imperfect κατείχα, passive κατέχομαι) (transitive)

  1. to possess, to hold (:property)
  2. (military) to occupy (:territory)
  3. to hold, to occupy (:position, rank, role, status, title, etc.)
  4. to occupy (to fill space)
  5. to have mastery of, to have mastered, to possess (to have proficiency in or knowledge of: language, skill, etc.)
  6. to possess (of an idea, thought, etc.: to dominate (someone's mind); to strongly influence)

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

References

  1. ^ κατέχω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
  2. ^ κατέχω - Kriaras, Emmanuel (1969-) Επιτομή του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (Epitomí tou Lexikoú tis Mesaionikís Ellinikís Dimódous Grammateías) [Concise Dictionary of the Kriaras' Dictionary of Medieval Vulgar Greek Literature (1100–1669) Vols. 1–14. Vols 15- under I. Kazazes.)] (in Greek), Thessaloniki: Centre for the Greek language Online edition (abbreviations) Printed edition 2022: 22 vols.)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.