κοινολεξία
Greek
Etymology
From the Hellenistic verb Koine Greek κοινολεκτέω / κοινολεκτῶ (“use the language of common life”)[1] and -ία (“suffix for feminine nouns”).
Pronunciation
- IPA(key): /cinoleˈksi.a/
- Hyphenation: κοι‧νο‧λε‧ξί‧α
Noun
κοινολεξία • (koinolexía) f (plural κοινολεξίες)
- saying common, trivial things
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | κοινολεξία (koinolexía) | κοινολεξίες (koinolexíes) |
| genitive | κοινολεξίας (koinolexías) | κοινολεξιών (koinolexión) |
| accusative | κοινολεξία (koinolexía) | κοινολεξίες (koinolexíes) |
| vocative | κοινολεξία (koinolexía) | κοινολεξίες (koinolexíes) |
See also
- κοινόλεκτος f (koinólektos, “common standard language”)
- κοινολεκτώ (koinolektó, “I say common, trivial things”)
References
- ^ κοινολεξία - Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] [Dictionary of Modern Greek (language)] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias [Lexicology Centre], 1st edition 1998, →ISBN.