κοπάζω

Ancient Greek

Etymology

From the root of κόπτω (kóptō, “to beat, strike, cut”) + -άζω (-ázō).

Pronunciation

 

Verb

κοπάζω • (kopázō)

  1. to get tired

Inflection

   Present: κοπᾰ́ζω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κοπᾰ́ζω κοπᾰ́ζεις κοπᾰ́ζει κοπᾰ́ζετον κοπᾰ́ζετον κοπᾰ́ζομεν κοπᾰ́ζετε κοπᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive κοπᾰ́ζω κοπᾰ́ζῃς κοπᾰ́ζῃ κοπᾰ́ζητον κοπᾰ́ζητον κοπᾰ́ζωμεν κοπᾰ́ζητε κοπᾰ́ζωσῐ(ν)
optative κοπᾰ́ζοιμῐ κοπᾰ́ζοις κοπᾰ́ζοι κοπᾰ́ζοιτον κοπᾰζοίτην κοπᾰ́ζοιμεν κοπᾰ́ζοιτε κοπᾰ́ζοιεν
imperative   κόπᾰζε κοπᾰζέτω κοπᾰ́ζετον κοπᾰζέτων   κοπᾰ́ζετε κοπᾰζόντων
active
infinitive κοπᾰ́ζειν
participle m κοπᾰ́ζων
f κοπᾰ́ζουσᾰ
n κοπᾰ́ζον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκόπᾰζον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκόπᾰζον ἐκόπᾰζες ἐκόπᾰζε(ν) ἐκοπᾰ́ζετον ἐκοπᾰζέτην ἐκοπᾰ́ζομεν ἐκοπᾰ́ζετε ἐκόπᾰζον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κοπᾰ́σω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κοπᾰ́σω κοπᾰ́σεις κοπᾰ́σει κοπᾰ́σετον κοπᾰ́σετον κοπᾰ́σομεν κοπᾰ́σετε κοπᾰ́σουσῐ(ν)
optative κοπᾰ́σοιμῐ κοπᾰ́σοις κοπᾰ́σοι κοπᾰ́σοιτον κοπᾰσοίτην κοπᾰ́σοιμεν κοπᾰ́σοιτε κοπᾰ́σοιεν
active
infinitive κοπᾰ́σειν
participle m κοπᾰ́σων
f κοπᾰ́σουσᾰ
n κοπᾰ́σον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκόπᾰσᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκόπᾰσᾰ ἐκόπᾰσᾰς ἐκόπᾰσε(ν) ἐκοπᾰ́σᾰτον ἐκοπᾰσᾰ́την ἐκοπᾰ́σᾰμεν ἐκοπᾰ́σᾰτε ἐκόπᾰσᾰν
subjunctive κοπᾰ́σω κοπᾰ́σῃς κοπᾰ́σῃ κοπᾰ́σητον κοπᾰ́σητον κοπᾰ́σωμεν κοπᾰ́σητε κοπᾰ́σωσῐ(ν)
optative κοπᾰ́σαιμῐ κοπᾰ́σειᾰς / κοπᾰ́σαις κοπᾰ́σειε(ν) / κοπᾰ́σαι κοπᾰ́σαιτον κοπᾰσαίτην κοπᾰ́σαιμεν κοπᾰ́σαιτε κοπᾰ́σειᾰν / κοπᾰ́σαιεν
imperative   κόπᾰσον κοπᾰσᾰ́τω κοπᾰ́σᾰτον κοπᾰσᾰ́των   κοπᾰ́σᾰτε κοπᾰσᾰ́ντων
active
infinitive κοπᾰ́σαι
participle m κοπᾰ́σᾱς
f κοπᾰ́σᾱσᾰ
n κοπᾰ́σᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκόπᾰκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκόπᾰκᾰ κεκόπᾰκᾰς κεκόπᾰκε(ν) κεκοπᾰ́κᾰτον κεκοπᾰ́κᾰτον κεκοπᾰ́κᾰμεν κεκοπᾰ́κᾰτε κεκοπᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκοπᾰ́κω κεκοπᾰ́κῃς κεκοπᾰ́κῃ κεκοπᾰ́κητον κεκοπᾰ́κητον κεκοπᾰ́κωμεν κεκοπᾰ́κητε κεκοπᾰ́κωσῐ(ν)
optative κεκοπᾰ́κοιμῐ / κεκοπᾰκοίην κεκοπᾰ́κοις / κεκοπᾰκοίης κεκοπᾰ́κοι / κεκοπᾰκοίη κεκοπᾰ́κοιτον κεκοπᾰκοίτην κεκοπᾰ́κοιμεν κεκοπᾰ́κοιτε κεκοπᾰ́κοιεν
imperative   κεκόπᾰκε κεκοπᾰκέτω κεκοπᾰ́κετον κεκοπᾰκέτων   κεκοπᾰ́κετε κεκοπᾰκόντων
active
infinitive κεκοπᾰκέναι
participle m κεκοπᾰκώς
f κεκοπᾰκυῖᾰ
n κεκοπᾰκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκοπᾰ́κειν / ἐκοπᾰ́κη
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκοπᾰ́κειν / ἐκοπᾰ́κη ἐκοπᾰ́κεις / ἐκοπᾰ́κης ἐκοπᾰ́κει(ν) ἐκοπᾰ́κετον ἐκοπᾰκέτην ἐκοπᾰ́κεμεν ἐκοπᾰ́κετε ἐκοπᾰ́κεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: κοπάζω (kopázo)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.