κυκλοτερής

Ancient Greek

Etymology

Compound of κύκλος (kúklos, “circle”) +‎ τείρω (teírō) +‎ -ής (-ḗs).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.klo.te.rɛ̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.klo.teˈre̝s/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.klo.teˈris/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.klo.teˈris/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.klo.teˈris/

Adjective

κῠκλοτερής • (kŭkloterḗs) m or f (neuter κῠκλοτερές); third declension

made round by turning; round, circular
Synonyms: κυκλικός (kuklikós), στρογγύλος (strongúlos)

Inflection

Third declension of κῠκλοτερής; κῠκλοτερές (contracted, Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	κῠκλοτερής kŭkloterḗs	κῠκλοτερές kŭkloterés	κῠκλοτερεῖ kŭklotereî	κῠκλοτερεῖ kŭklotereî	κῠκλοτερεῖς kŭklotereîs	κῠκλοτερῆ kŭkloterê
Genitive	κῠκλοτεροῦς kŭkloteroûs	κῠκλοτεροῦς kŭkloteroûs	κῠκλοτεροῖν kŭkloteroîn	κῠκλοτεροῖν kŭkloteroîn	κῠκλοτερῶν kŭkloterôn	κῠκλοτερῶν kŭkloterôn
Dative	κῠκλοτερεῖ kŭklotereî	κῠκλοτερεῖ kŭklotereî	κῠκλοτεροῖν kŭkloteroîn	κῠκλοτεροῖν kŭkloteroîn	κῠκλοτερέσῐ / κῠκλοτερέσῐν kŭkloterésĭ(n)	κῠκλοτερέσῐ / κῠκλοτερέσῐν kŭkloterésĭ(n)
Accusative	κῠκλοτερῆ kŭkloterê	κῠκλοτερές kŭkloterés	κῠκλοτερεῖ kŭklotereî	κῠκλοτερεῖ kŭklotereî	κῠκλοτερεῖς kŭklotereîs	κῠκλοτερῆ kŭkloterê
Vocative	κῠκλοτερές kŭkloterés	κῠκλοτερές kŭkloterés	κῠκλοτερεῖ kŭklotereî	κῠκλοτερεῖ kŭklotereî	κῠκλοτερεῖς kŭklotereîs	κῠκλοτερῆ kŭkloterê
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	κῠκλοτερῶς kŭkloterôs		κῠκλοτερέστερος kŭkloterésteros		κῠκλοτερέστᾰτος kŭkloteréstătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading