λαχαίνω

Ancient Greek

Etymology

From the same root of λάχανον (lákhanon, “vegetables”) +‎ -αίνω (-aínō).[1]

Pronunciation

 

Verb

λᾰχαίνω • (lăkhaínō)

  1. to dig
    Synonyms: ὀρῠ́σσω (orŭ́ssō), σκᾰ́πτω (skắptō)

Inflection

   Present: λᾰχαίνω, λᾰχαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λᾰχαίνω λᾰχαίνεις λᾰχαίνει λᾰχαίνετον λᾰχαίνετον λᾰχαίνομεν λᾰχαίνετε λᾰχαίνουσῐ(ν)
subjunctive λᾰχαίνω λᾰχαίνῃς λᾰχαίνῃ λᾰχαίνητον λᾰχαίνητον λᾰχαίνωμεν λᾰχαίνητε λᾰχαίνωσῐ(ν)
optative λᾰχαίνοιμῐ λᾰχαίνοις λᾰχαίνοι λᾰχαίνοιτον λᾰχαινοίτην λᾰχαίνοιμεν λᾰχαίνοιτε λᾰχαίνοιεν
imperative   λᾰ́χαινε λᾰχαινέτω λᾰχαίνετον λᾰχαινέτων   λᾰχαίνετε λᾰχαινόντων
middle/
passive 		indicative λᾰχαίνομαι λᾰχαίνῃ / λᾰχαίνει λᾰχαίνεται λᾰχαίνεσθον λᾰχαίνεσθον λᾰχαινόμεθᾰ λᾰχαίνεσθε λᾰχαίνονται
subjunctive λᾰχαίνωμαι λᾰχαίνῃ λᾰχαίνηται λᾰχαίνησθον λᾰχαίνησθον λᾰχαινώμεθᾰ λᾰχαίνησθε λᾰχαίνωνται
optative λᾰχαινοίμην λᾰχαίνοιο λᾰχαίνοιτο λᾰχαίνοισθον λᾰχαινοίσθην λᾰχαινοίμεθᾰ λᾰχαίνοισθε λᾰχαίνοιντο
imperative   λᾰχαίνου λᾰχαινέσθω λᾰχαίνεσθον λᾰχαινέσθων   λᾰχαίνεσθε λᾰχαινέσθων
active middle/passive
infinitive λᾰχαίνειν λᾰχαίνεσθαι
participle m λᾰχαίνων λᾰχαινόμενος
f λᾰχαίνουσᾰ λᾰχαινομένη
n λᾰχαῖνον λᾰχαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐλᾰ́χαινον, ἐλᾰχαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλᾰ́χαινον ἐλᾰ́χαινες ἐλᾰ́χαινε(ν) ἐλᾰχαίνετον ἐλᾰχαινέτην ἐλᾰχαίνομεν ἐλᾰχαίνετε ἐλᾰ́χαινον
middle/
passive 		indicative ἐλᾰχαινόμην ἐλᾰχαίνου ἐλᾰχαίνετο ἐλᾰχαίνεσθον ἐλᾰχαινέσθην ἐλᾰχαινόμεθᾰ ἐλᾰχαίνεσθε ἐλᾰχαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐλάχηνᾰ, ἐλαχηνᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλάχηνᾰ ἐλάχηνᾰς ἐλάχηνε(ν) ἐλαχήνᾰτον ἐλαχηνᾰ́την ἐλαχήνᾰμεν ἐλαχήνᾰτε ἐλάχηνᾰν
subjunctive λαχήνω λαχήνῃς λαχήνῃ λαχήνητον λαχήνητον λαχήνωμεν λαχήνητε λαχήνωσῐ(ν)
optative λαχήναιμῐ λαχήνειᾰς / λαχήναις λαχήνειε(ν) / λαχήναι λαχήναιτον λαχηναίτην λαχήναιμεν λαχήναιτε λαχήνειᾰν / λαχήναιεν
imperative   λάχηνον λαχηνᾰ́τω λαχήνᾰτον λαχηνᾰ́των   λαχήνᾰτε λαχηνᾰ́ντων
middle indicative ἐλαχηνᾰ́μην ἐλαχήνω ἐλαχήνᾰτο ἐλαχήνᾰσθον ἐλαχηνᾰ́σθην ἐλαχηνᾰ́μεθᾰ ἐλαχήνᾰσθε ἐλαχήνᾰντο
subjunctive λαχήνωμαι λαχήνῃ λαχήνηται λαχήνησθον λαχήνησθον λαχηνώμεθᾰ λαχήνησθε λαχήνωνται
optative λαχηναίμην λαχήναιο λαχήναιτο λαχήναισθον λαχηναίσθην λαχηναίμεθᾰ λαχήναισθε λαχήναιντο
imperative   λάχηναι λαχηνᾰ́σθω λαχήνᾰσθον λαχηνᾰ́σθων   λαχήνᾰσθε λαχηνᾰ́σθων
active middle
infinitive λαχῆναι λαχήνᾰσθαι
participle m λαχήνᾱς λαχηνᾰ́μενος
f λαχήνᾱσᾰ λαχηνᾰμένη
n λαχῆνᾰν λαχηνᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “λαχαίνω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 839

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.