σκάπτω

Ancient Greek

Etymology

    The entry by Beekes in his Etymological Dictionary of Greek reads (in paraphrase):

    "The basis of this verb is either σκαπ- or σκαφ-. In the first case, the relic Latin scapulae (“shoulder blades”) has been compared, assuming that it originally meant "shovel" as a primary agent noun. In the second case, σκάπτω (skáptō) could formally correspond to a verb for "plane, scratch", in Latin scabō (“to scratch, scrape”), Proto-Germanic *skabaną (“to shave, scrape”), Lithuanian skabiù (“to scoop out with a chisel”), to which the Slavic group of Russian ско́бель (skóbelʹ, “spokeshave”) is connected, suggesting a derivation from Proto-Indo-European *skabʰ- (“to scratch”). Connection with σκήπτω (skḗptō, “to prop, stay”) and σκίπων (skípōn, “staff, crutch”) is formally and semantically unfeasible. Considering that related terms, like κάπετος (kápetos, “ditch, trench”), σκάφαλος (skáphalos, “one who draws water”) and σκαφλεύς (skaphleús), seem to be Pre-Greek, Beekes suggests that the verb could be a loan from a European substrate language."[1]

    Pronunciation

     

    Verb

    σκᾰ́πτω • (skắptō)

    1. to dig
      Synonyms: λᾰχαίνω (lăkhaínō), ὀρῠ́σσω (orŭ́ssō)
    2. to dig, delve, for cultivation
    3. to dig about, cultivate by digging

    Inflection

       Present: σκᾰ́πτω, σκᾰ́πτομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative σκᾰ́πτω σκᾰ́πτεις σκᾰ́πτει σκᾰ́πτετον σκᾰ́πτετον σκᾰ́πτομεν σκᾰ́πτετε σκᾰ́πτουσῐ(ν)
    subjunctive σκᾰ́πτω σκᾰ́πτῃς σκᾰ́πτῃ σκᾰ́πτητον σκᾰ́πτητον σκᾰ́πτωμεν σκᾰ́πτητε σκᾰ́πτωσῐ(ν)
    optative σκᾰ́πτοιμῐ σκᾰ́πτοις σκᾰ́πτοι σκᾰ́πτοιτον σκᾰπτοίτην σκᾰ́πτοιμεν σκᾰ́πτοιτε σκᾰ́πτοιεν
    imperative   σκᾰ́πτε σκᾰπτέτω σκᾰ́πτετον σκᾰπτέτων   σκᾰ́πτετε σκᾰπτόντων
    middle/
    passive     		indicative σκᾰ́πτομαι σκᾰ́πτῃ / σκᾰ́πτει σκᾰ́πτεται σκᾰ́πτεσθον σκᾰ́πτεσθον σκᾰπτόμεθᾰ σκᾰ́πτεσθε σκᾰ́πτονται
    subjunctive σκᾰ́πτωμαι σκᾰ́πτῃ σκᾰ́πτηται σκᾰ́πτησθον σκᾰ́πτησθον σκᾰπτώμεθᾰ σκᾰ́πτησθε σκᾰ́πτωνται
    optative σκᾰπτοίμην σκᾰ́πτοιο σκᾰ́πτοιτο σκᾰ́πτοισθον σκᾰπτοίσθην σκᾰπτοίμεθᾰ σκᾰ́πτοισθε σκᾰ́πτοιντο
    imperative   σκᾰ́πτου σκᾰπτέσθω σκᾰ́πτεσθον σκᾰπτέσθων   σκᾰ́πτεσθε σκᾰπτέσθων
    active middle/passive
    infinitive σκᾰ́πτειν σκᾰ́πτεσθαι
    participle m σκᾰ́πτων σκᾰπτόμενος
    f σκᾰ́πτουσᾰ σκᾰπτομένη
    n σκᾰ́πτον σκᾰπτόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἔσκᾰπτον, ἐσκᾰπτόμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἔσκᾰπτον ἔσκᾰπτες ἔσκᾰπτε(ν) ἐσκᾰ́πτετον ἐσκᾰπτέτην ἐσκᾰ́πτομεν ἐσκᾰ́πτετε ἔσκᾰπτον
    middle/
    passive     		indicative ἐσκᾰπτόμην ἐσκᾰ́πτου ἐσκᾰ́πτετο ἐσκᾰ́πτεσθον ἐσκᾰπτέσθην ἐσκᾰπτόμεθᾰ ἐσκᾰ́πτεσθε ἐσκᾰ́πτοντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: σκᾰ́ψω, σκᾰ́ψομαι, σκᾰφήσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative σκᾰ́ψω σκᾰ́ψεις σκᾰ́ψει σκᾰ́ψετον σκᾰ́ψετον σκᾰ́ψομεν σκᾰ́ψετε σκᾰ́ψουσῐ(ν)
    optative σκᾰ́ψοιμῐ σκᾰ́ψοις σκᾰ́ψοι σκᾰ́ψοιτον σκᾰψοίτην σκᾰ́ψοιμεν σκᾰ́ψοιτε σκᾰ́ψοιεν
    middle indicative σκᾰ́ψομαι σκᾰ́ψῃ / σκᾰ́ψει σκᾰ́ψεται σκᾰ́ψεσθον σκᾰ́ψεσθον σκᾰψόμεθᾰ σκᾰ́ψεσθε σκᾰ́ψονται
    optative σκᾰψοίμην σκᾰ́ψοιο σκᾰ́ψοιτο σκᾰ́ψοισθον σκᾰψοίσθην σκᾰψοίμεθᾰ σκᾰ́ψοισθε σκᾰ́ψοιντο
    passive indicative σκᾰφήσομαι σκᾰφήσῃ σκᾰφήσεται σκᾰφήσεσθον σκᾰφήσεσθον σκᾰφησόμεθᾰ σκᾰφήσεσθε σκᾰφήσονται
    optative σκᾰφησοίμην σκᾰφήσοιο σκᾰφήσοιτο σκᾰφήσοισθον σκᾰφησοίσθην σκᾰφησοίμεθᾰ σκᾰφήσοισθε σκᾰφήσοιντο
    active middle passive
    infinitive σκᾰ́ψειν σκᾰ́ψεσθαι σκᾰφήσεσθαι
    participle m σκᾰ́ψων σκᾰψόμενος σκᾰφησόμενος
    f σκᾰ́ψουσᾰ σκᾰψομένη σκᾰφησομένη
    n σκᾰ́ψον σκᾰψόμενον σκᾰφησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἔσκᾰψᾰ, ἐσκᾰψᾰ́μην, ἐσκᾰ́φην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἔσκᾰψᾰ ἔσκᾰψᾰς ἔσκᾰψε(ν) ἐσκᾰ́ψᾰτον ἐσκᾰψᾰ́την ἐσκᾰ́ψᾰμεν ἐσκᾰ́ψᾰτε ἔσκᾰψᾰν
    subjunctive σκᾰ́ψω σκᾰ́ψῃς σκᾰ́ψῃ σκᾰ́ψητον σκᾰ́ψητον σκᾰ́ψωμεν σκᾰ́ψητε σκᾰ́ψωσῐ(ν)
    optative σκᾰ́ψαιμῐ σκᾰ́ψειᾰς / σκᾰ́ψαις σκᾰ́ψειε(ν) / σκᾰ́ψαι σκᾰ́ψαιτον σκᾰψαίτην σκᾰ́ψαιμεν σκᾰ́ψαιτε σκᾰ́ψειᾰν / σκᾰ́ψαιεν
    imperative   σκᾰ́ψον σκᾰψᾰ́τω σκᾰ́ψᾰτον σκᾰψᾰ́των   σκᾰ́ψᾰτε σκᾰψᾰ́ντων
    middle indicative ἐσκᾰψᾰ́μην ἐσκᾰ́ψω ἐσκᾰ́ψᾰτο ἐσκᾰ́ψᾰσθον ἐσκᾰψᾰ́σθην ἐσκᾰψᾰ́μεθᾰ ἐσκᾰ́ψᾰσθε ἐσκᾰ́ψᾰντο
    subjunctive σκᾰ́ψωμαι σκᾰ́ψῃ σκᾰ́ψηται σκᾰ́ψησθον σκᾰ́ψησθον σκᾰψώμεθᾰ σκᾰ́ψησθε σκᾰ́ψωνται
    optative σκᾰψαίμην σκᾰ́ψαιο σκᾰ́ψαιτο σκᾰ́ψαισθον σκᾰψαίσθην σκᾰψαίμεθᾰ σκᾰ́ψαισθε σκᾰ́ψαιντο
    imperative   σκᾰ́ψαι σκᾰψᾰ́σθω σκᾰ́ψᾰσθον σκᾰψᾰ́σθων   σκᾰ́ψᾰσθε σκᾰψᾰ́σθων
    passive indicative ἐσκᾰ́φην ἐσκᾰ́φης ἐσκᾰ́φη ἐσκᾰ́φητον ἐσκᾰφήτην ἐσκᾰ́φημεν ἐσκᾰ́φητε ἐσκᾰ́φησᾰν
    subjunctive σκᾰφῶ σκᾰφῇς σκᾰφῇ σκᾰφῆτον σκᾰφῆτον σκᾰφῶμεν σκᾰφῆτε σκᾰφῶσῐ(ν)
    optative σκᾰφείην σκᾰφείης σκᾰφείη σκᾰφεῖτον / σκᾰφείητον σκᾰφείτην / σκᾰφειήτην σκᾰφεῖμεν / σκᾰφείημεν σκᾰφεῖτε / σκᾰφείητε σκᾰφεῖεν / σκᾰφείησᾰν
    imperative   σκᾰ́φηθῐ σκᾰφήτω σκᾰ́φητον σκᾰφήτων   σκᾰ́φητε σκᾰφέντων
    active middle passive
    infinitive σκᾰ́ψαι σκᾰ́ψᾰσθαι σκᾰφῆναι
    participle m σκᾰ́ψᾱς σκᾰψᾰ́μενος σκᾰφείς
    f σκᾰ́ψᾱσᾰ σκᾰψᾰμένη σκᾰφεῖσᾰ
    n σκᾰ́ψᾰν σκᾰψᾰ́μενον σκᾰφέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: ἔσκᾰφᾰ, ἔσκᾰμμαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἔσκᾰφᾰ ἔσκᾰφᾰς ἔσκᾰφε(ν) ἐσκᾰ́φᾰτον ἐσκᾰ́φᾰτον ἐσκᾰ́φᾰμεν ἐσκᾰ́φᾰτε ἐσκᾰ́φᾱσῐ(ν)
    subjunctive ἐσκᾰ́φω ἐσκᾰ́φῃς ἐσκᾰ́φῃ ἐσκᾰ́φητον ἐσκᾰ́φητον ἐσκᾰ́φωμεν ἐσκᾰ́φητε ἐσκᾰ́φωσῐ(ν)
    optative ἐσκᾰ́φοιμῐ / ἐσκᾰφοίην ἐσκᾰ́φοις / ἐσκᾰφοίης ἐσκᾰ́φοι / ἐσκᾰφοίη ἐσκᾰ́φοιτον ἐσκᾰφοίτην ἐσκᾰ́φοιμεν ἐσκᾰ́φοιτε ἐσκᾰ́φοιεν
    imperative   ἔσκᾰφε ἐσκᾰφέτω ἐσκᾰ́φετον ἐσκᾰφέτων   ἐσκᾰ́φετε ἐσκᾰφόντων
    middle/
    passive     		indicative ἔσκᾰμμαι ἔσκᾰψαι ἔσκᾰπται ἔσκᾰφθον ἔσκᾰφθον ἐσκᾰ́μμεθᾰ ἔσκᾰφθε ἐσκᾰ́πᾰται
    subjunctive ἐσκᾰμμένος ὦ ἐσκᾰμμένος ᾖς ἐσκᾰμμένος ᾖ ἐσκᾰμμένω ἦτον ἐσκᾰμμένω ἦτον ἐσκᾰμμένοι ὦμεν ἐσκᾰμμένοι ἦτε ἐσκᾰμμένοι ὦσῐ(ν)
    optative ἐσκᾰμμένος εἴην ἐσκᾰμμένος εἴης ἐσκᾰμμένος εἴη ἐσκᾰμμένω εἴητον / εἶτον ἐσκᾰμμένω εἰήτην / εἴτην ἐσκᾰμμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐσκᾰμμένοι εἴητε / εἶτε ἐσκᾰμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
    imperative   ἔσκᾰψο ἐσκᾰ́φθω ἔσκᾰφθον ἐσκᾰ́φθων   ἔσκᾰφθε ἐσκᾰ́φθων
    active middle/passive
    infinitive ἐσκᾰφέναι ἐσκᾰ́φθαι
    participle m ἐσκᾰφώς ἐσκᾰμμένος
    f ἐσκᾰφυῖᾰ ἐσκᾰμμένη
    n ἐσκᾰφός ἐσκᾰμμένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Derived terms

    Descendants

    • Greek: σκάβω (skávo)

    References

    1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “σκάπτω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1342

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.