λοέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *lewh₃-.

Pronunciation

 

Verb

λοέω • (loéō)

  1. Epic form of λούω (loúō)

Conjugation

   Present: λοέω, λοέομαι (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λοέω λοεῖς λοεῖ λοεῖτον λοεῖτον λοέομεν λοεῖτε λοέουσῐ(ν)
subjunctive λοέω λοῇς λοῇ λοῆτον λοῆτον λοέωμεν λοῆτε λοέωσῐ(ν)
optative λοέοιμι λοέοις λοέοι λοέοιτον λοεοίτην λοέοιμεν λοέοιτε λοέοιεν
imperative   λόει λοείτω λοεῖτον λοείτων   λοεῖτε λοεόντων
middle/
passive 		indicative λοέομαι λοῇ λοεῖται λοεῖσθον λοεῖσθον λοεόμεθᾰ λοεῖσθε λοέονται
subjunctive λοέωμαι λοῇ λοῆται λοῆσθον λοῆσθον λοεώμεθᾰ λοῆσθε λοέωνται
optative λοεοίμην λοέοιο λοέοιτο λοέοισθον λοεοίσθην λοεοίμεθᾰ λοέοισθε λοέοιντο
imperative   λοέου λοείσθω λοεῖσθον λοείσθων   λοεῖσθε λοείσθων
active middle/passive
infinitive λοεῖν λοεῖσθαι
participle m λοέων λοεόμενος
f λοέουσᾰ λοεομένη
n λοέον λοεόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: λόεον, λοεόμην (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λόεον λόεις λόει λοεῖτον λοείτην λοέομεν λοεῖτε λόεον
middle/
passive 		indicative λοεόμην λοέου λοεῖτο λοεῖσθον λοείσθην λοεόμεθᾰ λοεῖσθε λοέοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λοέσσω, λοέσσομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λοέσσω λοέσσεις λοέσσει λοέσσετον λοέσσετον λοέσσομεν λοέσσετε λοέσσουσῐ(ν)
optative λοέσσοιμῐ λοέσσοις λοέσσοι λοέσσοιτον λοεσσοίτην λοέσσοιμεν λοέσσοιτε λοέσσοιεν
middle indicative λοέσσομαι λοέσσεαι λοέσσεται λοέσσεσθον λοέσσεσθον λοεσσόμεθᾰ λοέσσεσθε λοέσσονται
optative λοεσσοίμην λοέσσοιο λοέσσοιτο λοέσσοισθον λοεσσοίσθην λοεσσοίμεθᾰ λοέσσοισθε λοέσσοιντο
active middle
infinitive λοέσσειν λοέσσεσθαι
participle m λοέσσων λοεσσόμενος
f λοέσσουσᾰ λοεσσομένη
n λοέσσον λοεσσόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐλόεσσᾰ, ἐλοεσσᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλόεσσᾰ ἐλόεσσᾰς ἐλόεσσε(ν) ἐλοέσσᾰτον ἐλοεσσᾰ́την ἐλοέσσᾰμεν ἐλοέσσᾰτε ἐλόεσσᾰν
subjunctive λοέσσω λοέσσῃς λοέσσῃ λοέσσητον λοέσσητον λοέσσωμεν λοέσσητε λοέσσωσῐ(ν)
optative λοέσσαιμῐ λοέσσειᾰς / λοέσσαις λοέσσειε(ν) / λοέσσαι λοεσσεῖτον λοεσσείτην λοεσσεῖμεν λοεσσεῖτε λοεσσεῖεν
imperative   λόεσσον λοεσσᾰ́τω λοέσσᾰτον λοεσσᾰ́των   λοέσσᾰτε λοεσσᾰ́ντων
middle indicative ἐλοεσσᾰ́μην ἐλοέσσω ἐλοέσσᾰτο ἐλοέσσᾰσθον ἐλοεσσᾰ́σθην ἐλοεσσᾰ́μεθᾰ ἐλοέσσᾰσθε ἐλοέσσᾰντο
subjunctive λοέσσωμαι λοέσσηαι λοέσσηται λοέσσησθον λοέσσησθον λοεσσώμεθᾰ λοέσσησθε λοέσσωνται
optative λοεσσαίμην λοέσσαιο λοέσσαιτο λοέσσαισθον λοεσσαίσθην λοεσσαίμεθᾰ λοέσσαισθε λοέσσαιντο
imperative   λόεσσαι λοεσσᾰ́σθω λοέσσᾰσθον λοεσσᾰ́σθων   λοέσσᾰσθε λοεσσᾰ́σθων
active middle
infinitive λοέσσαι λοέσσᾰσθαι
participle m λοέσσᾱς λοεσσᾰ́μενος
f λοέσσᾱσᾰ λοεσσᾰμένη
n λοέσσᾰν λοεσσᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: λόεσσᾰ, λοεσσᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λόεσσᾰ λόεσσᾰς λόεσσε(ν) λοέσσᾰτον λοεσσᾰ́την λοέσσᾰμεν λοέσσᾰτε λόεσσᾰν
subjunctive λοέσσω λοέσσῃς λοέσσῃ λοέσσητον λοέσσητον λοέσσωμεν λοέσσητε λοέσσωσῐ(ν)
optative λοέσσαιμῐ λοέσσειᾰς / λοέσσαις λοέσσειε(ν) / λοέσσαι λοεσσεῖτον λοεσσείτην λοεσσεῖμεν λοεσσεῖτε λοεσσεῖεν
imperative   λόεσσον λοεσσᾰ́τω λοέσσᾰτον λοεσσᾰ́των   λοέσσᾰτε λοεσσᾰ́ντων
middle indicative λοεσσᾰ́μην λοέσσω λοέσσᾰτο λοέσσᾰσθον λοεσσᾰ́σθην λοεσσᾰ́μεθᾰ λοέσσᾰσθε λοέσσᾰντο
subjunctive λοέσσωμαι λοέσσηαι λοέσσηται λοέσσησθον λοέσσησθον λοεσσώμεθᾰ λοέσσησθε λοέσσωνται
optative λοεσσαίμην λοέσσαιο λοέσσαιτο λοέσσαισθον λοεσσαίσθην λοεσσαίμεθᾰ λοέσσαισθε λοέσσαιντο
imperative   λόεσσαι λοεσσᾰ́σθω λοέσσᾰσθον λοεσσᾰ́σθων   λοέσσᾰσθε λοεσσᾰ́σθων
active middle
infinitive λοέσσαι λοέσσᾰσθαι
participle m λοέσσᾱς λοεσσᾰ́μενος
f λοέσσᾱσᾰ λοεσσᾰμένη
n λοέσσᾰν λοεσσᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.