μαγγανεύω

Ancient Greek

Etymology

From μάγγανον (mánganon, “means of charming or bewitching, philtre”) +‎ -εύω (-eúō).

Verb

μαγγανεύω • (manganeúō)

  1. to use charms or philtres, play tricks, cheat
  2. to trick out (food), dress it artificially (making it appear better)

Inflection

   Present: μαγγανεύω, μαγγανεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μαγγανεύω μαγγανεύεις μαγγανεύει μαγγανεύετον μαγγανεύετον μαγγανεύομεν μαγγανεύετε μαγγανεύουσῐ(ν)
subjunctive μαγγανεύω μαγγανεύῃς μαγγανεύῃ μαγγανεύητον μαγγανεύητον μαγγανεύωμεν μαγγανεύητε μαγγανεύωσῐ(ν)
optative μαγγανεύοιμῐ μαγγανεύοις μαγγανεύοι μαγγανεύοιτον μαγγανευοίτην μαγγανεύοιμεν μαγγανεύοιτε μαγγανεύοιεν
imperative   μαγγάνευε μαγγανευέτω μαγγανεύετον μαγγανευέτων   μαγγανεύετε μαγγανευόντων
middle/
passive 		indicative μαγγανεύομαι μαγγανεύῃ / μαγγανεύει μαγγανεύεται μαγγανεύεσθον μαγγανεύεσθον μαγγανευόμεθᾰ μαγγανεύεσθε μαγγανεύονται
subjunctive μαγγανεύωμαι μαγγανεύῃ μαγγανεύηται μαγγανεύησθον μαγγανεύησθον μαγγανευώμεθᾰ μαγγανεύησθε μαγγανεύωνται
optative μαγγανευοίμην μαγγανεύοιο μαγγανεύοιτο μαγγανεύοισθον μαγγανευοίσθην μαγγανευοίμεθᾰ μαγγανεύοισθε μαγγανεύοιντο
imperative   μαγγανεύου μαγγανευέσθω μαγγανεύεσθον μαγγανευέσθων   μαγγανεύεσθε μαγγανευέσθων
active middle/passive
infinitive μαγγανεύειν μαγγανεύεσθαι
participle m μαγγανεύων μαγγανευόμενος
f μαγγανεύουσᾰ μαγγανευομένη
n μαγγανεῦον μαγγανευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • →⇒ Latin: mangō (possibly)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.