μαρτυρημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of μαρτυρούμαι (martyroúmai) and μαρτυριέμαι (martyriémai), passive forms of μαρτυρώ and μαρτυράω respectively.

Pronunciation

  • IPA(key): /maɾ.ti.ɾiˈme.nos/
  • Hyphenation: μαρ‧τυ‧ρη‧μέ‧νος

Participle

μαρτυρημένος • (martyriménos) m (feminine μαρτυρημένη, neuter μαρτυρημένο)

  1. testified
  2. betrayed, revealed
  3. (linguistics, grammar) attested
    Antonym: αμάρτυρος (amártyros)

Declension

Declension of μαρτυρημένος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μαρτυρημένος (martyriménos) μαρτυρημένη (martyriméni) μαρτυρημένο (martyriméno) μαρτυρημένοι (martyriménoi) μαρτυρημένες (martyriménes) μαρτυρημένα (martyriména)
genitive μαρτυρημένου (martyriménou) μαρτυρημένης (martyriménis) μαρτυρημένου (martyriménou) μαρτυρημένων (martyriménon) μαρτυρημένων (martyriménon) μαρτυρημένων (martyriménon)
accusative μαρτυρημένο (martyriméno) μαρτυρημένη (martyriméni) μαρτυρημένο (martyriméno) μαρτυρημένους (martyriménous) μαρτυρημένες (martyriménes) μαρτυρημένα (martyriména)
vocative μαρτυρημένε (martyriméne) μαρτυρημένη (martyriméni) μαρτυρημένο (martyriméno) μαρτυρημένοι (martyriménoi) μαρτυρημένες (martyriménes) μαρτυρημένα (martyriména)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.