μείζων

Ancient Greek

From Proto-Hellenic *méďďōn, from Proto-Indo-European *méǵh₂yōs, from *méǵh₂s (“great”), from which comes μέγᾰς (mégăs). The ει (ei) is a long vowel that developed by analogy with κρείττων (kreíttōn) and ἀμείνων (ameínōn). By surface analysis, μέγας (mégas) +‎ -ίων (-íōn).

μείζων • (meízōn) m or f (neuter μεῖζον); third declension (Attic)

comparative degree of μέγας (mégas)
1. greater, larger, longer, taller, older
2. too great

Third declension of μείζων; μεῖζον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	μείζων meízōn	μεῖζον meîzon	μείζονε meízone	μείζονε meízone	μείζονες / μείζους meízones / meízous	μείζονᾰ / μείζω meízonă / meízō
Genitive	μείζονος meízonos	μείζονος meízonos	μειζόνοιν meizónoin	μειζόνοιν meizónoin	μειζόνων meizónōn	μειζόνων meizónōn
Dative	μείζονῐ meízonĭ	μείζονῐ meízonĭ	μειζόνοιν meizónoin	μειζόνοιν meizónoin	μείζοσῐ / μείζοσῐν meízosĭ(n)	μείζοσῐ / μείζοσῐν meízosĭ(n)
Accusative	μείζονᾰ / μείζω meízonă / meízō	μεῖζον meîzon	μείζονε meízone	μείζονε meízone	μείζονᾰς / μείζους meízonăs / meízous	μείζονᾰ / μείζω meízonă / meízō
Vocative	μεῖζον meîzon	μεῖζον meîzon	μείζονε meízone	μείζονε meízone	μείζονες / μείζους meízones / meízous	μείζονᾰ / μείζω meízonă / meízō
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	μεῖζον meîzon		—		—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

μείζων • (meízōn) m (genitive μείζονος); third declension

Third declension of ὁ μείζων; τοῦ μείζονος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μείζων ho meízōn	τὼ μείζονε tṑ meízone	οἱ μείζονες hoi meízones
Genitive	τοῦ μείζονος toû meízonos	τοῖν μειζόνοιν toîn meizónoin	τῶν μειζόνων tôn meizónōn
Dative	τῷ μείζονῐ tōî meízonĭ	τοῖν μειζόνοιν toîn meizónoin	τοῖς μείζοσῐ / μείζοσῐν toîs meízosĭ(n)
Accusative	τὸν μείζονᾰ tòn meízonă	τὼ μείζονε tṑ meízone	τοὺς μείζονᾰς toùs meízonăs
Vocative	μεῖζον meîzon	μείζονε meízone	μείζονες meízones
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“μέγας”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“μέγας”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
μείζων in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“μέγας”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G3187 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
μείζων in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

μείζων • (meízon) m (feminine μείζων, neuter μείζον)

major, greater, more important
μείζων καταθλιπτική διαταραχή ― meízon katathliptikí diatarachí ― major depressive disorder
(music) major (key signature, scale, chord or interval)
μείζων κλίμακα ― meízon klímaka ― major key

μείζων συγχορδία ― meízon synchordía ― major chord

Declension of μείζων
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μείζων (meízon)	μείζων (meízon)	μείζον (meízon)	μείζονες (meízones)	μείζονες (meízones)	μείζονα (meízona)
genitive	μείζονος (meízonos)	μείζονος (meízonos)	μείζονος (meízonos)	μειζόνων (meizónon)	μειζόνων (meizónon)	μειζόνων (meizónon)
accusative	μείζονα (meízona)	μείζονα (meízona)	μείζον (meízon)	μείζονες (meízones)	μείζονες (meízones)	μείζονα (meízona)
vocative	μείζων (meízon) μείζονα (meízona)	μείζων (meízon)	μείζον (meízon)	μείζονες (meízones)	μείζονες (meízones)	μείζονα (meízona)