μονολεκτικός

Greek

Adjective

μονολεκτικός • (monolektikós) m (feminine μονολεκτική, neuter μονολεκτικό)

  1. (grammar) single-word, one-word, monolectic

Declension

Declension of μονολεκτικός
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μονολεκτικός (monolektikós) μονολεκτική (monolektikí) μονολεκτικό (monolektikó) μονολεκτικοί (monolektikoí) μονολεκτικές (monolektikés) μονολεκτικά (monolektiká)
genitive μονολεκτικού (monolektikoú) μονολεκτικής (monolektikís) μονολεκτικού (monolektikoú) μονολεκτικών (monolektikón) μονολεκτικών (monolektikón) μονολεκτικών (monolektikón)
accusative μονολεκτικό (monolektikó) μονολεκτική (monolektikí) μονολεκτικό (monolektikó) μονολεκτικούς (monolektikoús) μονολεκτικές (monolektikés) μονολεκτικά (monolektiká)
vocative μονολεκτικέ (monolektiké) μονολεκτική (monolektikí) μονολεκτικό (monolektikó) μονολεκτικοί (monolektikoí) μονολεκτικές (monolektikés) μονολεκτικά (monolektiká)

See also

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.