μονός
See also: μόνος
Greek
Etymology
From Ancient Greek μόνος (mónos).
Adjective
μονός • (monós) m (feminine μονή, neuter μονό)
- single, with one part or element
- (mathematics) odd
- μονά ή ζυγά (odds or evens)
- 1, 3, 5... είναι μονοί αριθμοί (1, 3, 5... are odd numbers)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | μονός (monós) | μονή (moní) | μονό (monó) | μονοί (monoí) | μονές (monés) | μονά (moná) | |
| genitive | μονού (monoú) | μονής (monís) | μονού (monoú) | μονών (monón) | μονών (monón) | μονών (monón) | |
| accusative | μονό (monó) | μονή (moní) | μονό (monó) | μονούς (monoús) | μονές (monés) | μονά (moná) | |
| vocative | μονέ (moné) | μονή (moní) | μονό (monó) | μονοί (monoí) | μονές (monés) | μονά (moná) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μονός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μονός, etc.)
Related terms
See also
- ζυγός (zygós, “even”)