μόνιμος
Greek
Etymology
From Ancient Greek μόνιμος (mónimos); equivalent to μένω (méno) + -ιμος (-imos).
Adjective
μόνιμος • (mónimos) m (feminine μόνιμη, neuter μόνιμο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | μόνιμος (mónimos) | μόνιμη (mónimi) | μόνιμο (mónimo) | μόνιμοι (mónimoi) | μόνιμες (mónimes) | μόνιμα (mónima) | |
| genitive | μόνιμου (mónimou) | μόνιμης (mónimis) | μόνιμου (mónimou) | μόνιμων (mónimon) | μόνιμων (mónimon) | μόνιμων (mónimon) | |
| accusative | μόνιμο (mónimo) | μόνιμη (mónimi) | μόνιμο (mónimo) | μόνιμους (mónimous) | μόνιμες (mónimes) | μόνιμα (mónima) | |
| vocative | μόνιμε (mónime) | μόνιμη (mónimi) | μόνιμο (mónimo) | μόνιμοι (mónimoi) | μόνιμες (mónimes) | μόνιμα (mónima) | |
Related terms
- μόνιμος λοχίας m (mónimos lochías, “regular sergeant”)