ναιετάω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *nes- (“to join with, to conceal oneself”). Cognate with ναίω (naíō) and νέομαι (néomai).

Pronunciation

 

Verb

ναιετάω • (naietáō) (Epic)

  1. to dwell, inhabit
  2. to be situated
  3. to be inhabited, located

Conjugation

   Present: ναιετᾰ́ω, ναιετᾰ́ομαι (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ναιετᾰ́ω ναιετᾰ́εις ναιετᾰ́ει ναιετᾰ́ετον ναιετᾰ́ετον ναιετᾰ́ομεν ναιετᾰ́ετε ναιετᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive ναιετᾰ́ω,
ναιετᾰ́ωμῐ 		ναιετᾰ́ῃς,
ναιετᾰ́ῃσθᾰ 		ναιετᾰ́ῃ,
ναιετᾰ́ῃσῐ 		ναιετᾰ́ητον ναιετᾰ́ητον ναιετᾰ́ωμεν ναιετᾰ́ητε ναιετᾰ́ωσῐ(ν)
optative ναιετᾰ́οιμῐ ναιετᾰ́οισ(θᾰ) ναιετᾰ́οι ναιετᾰ́οιτον ναιετᾰοίτην ναιετᾰ́οιμεν ναιετᾰ́οιτε ναιετᾰ́οιεν
imperative   ναιέτᾰε ναιετᾰέτω ναιετᾰ́ετον ναιετᾰέτων   ναιετᾰ́ετε ναιετᾰόντων
middle/
passive 		indicative ναιετᾰ́ομαι ναιετᾰ́εαι ναιετᾰ́εται ναιετᾰ́εσθον ναιετᾰ́εσθον ναιετᾰόμε(σ)θᾰ ναιετᾰ́εσθε ναιετᾰ́ονται
subjunctive ναιετᾰ́ωμαι ναιετᾰ́ηαι ναιετᾰ́ηται ναιετᾰ́ησθον ναιετᾰ́ησθον ναιετᾰώμε(σ)θᾰ ναιετᾰ́ησθε ναιετᾰ́ωνται
optative ναιετᾰοίμην ναιετᾰ́οιο ναιετᾰ́οιτο ναιετᾰ́οισθον ναιετᾰοίσθην ναιετᾰοίμε(σ)θᾰ ναιετᾰ́οισθε ναιετᾰοίᾰτο
imperative   ναιετᾰ́εο ναιετᾰέσθω ναιετᾰ́εσθον ναιετᾰέσθων   ναιετᾰ́εσθε ναιετᾰέσθων
active middle/passive
infinitive ναιετᾰ́ειν ναιετᾰ́εσθαι
participle m ναιετᾰ́ων ναιετᾰόμενος
f ναιετάουσα,
ναιετόωσα 		ναιετᾰομένη
n ναιετᾰ́ον ναιετᾰόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ναιετῶ, ναιετῶμαι (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ναιετῶ ναιετᾷς ναιετᾷ ναιετᾶτον ναιετᾶτον ναιετῶμεν ναιετᾶτε ναιετῶσῐ(ν)
subjunctive ναιετῶ,
ναιετῶμῐ 		ναιετᾷς,
ναιετᾷσθᾰ 		ναιετᾷ,
ναιετᾷσῐ 		ναιετᾶτον ναιετᾶτον ναιετῶμεν ναιετᾶτε ναιετῶσῐ(ν)
optative ναιετῷμι ναιετῷς ναιετῷ ναιετῷτον ναιετῴτην ναιετῷμεν ναιετῷτε ναιετῷεν
imperative   ναιέτᾱ ναιετᾱ́τω ναιετᾶτον ναιετᾱ́των   ναιετᾶτε ναιετώντων
middle/
passive 		indicative ναιετῶμαι ναιετᾷ ναιετᾶται ναιετᾶσθον ναιετᾶσθον ναιετώμε(σ)θᾰ ναιετᾶσθε ναιετῶνται
subjunctive ναιετῶμαι ναιετᾷ ναιετᾶται ναιετᾶσθον ναιετᾶσθον ναιετώμε(σ)θᾰ ναιετᾶσθε ναιετῶνται
optative ναιετῴμην ναιετῷο ναιετῷτο ναιετῷσθον ναιετῴσθην ναιετῴμε(σ)θᾰ ναιετῷσθε ναιετῴᾰτο
imperative   ναιετῶ ναιετᾱ́σθω ναιετᾶσθον ναιετᾱ́σθων   ναιετᾶσθε ναιετᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive ναιετᾶν / ναιετήμεναι ναιετᾶσθαι
participle m ναιετῶν ναιετώμενος
f ναιετάουσα,
ναιετόωσα 		ναιετωμένη
n ναιετῶν ναιετώμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ναιετάασκον, ναιεταασκόμην iterative, Epic
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ναιετάασκον ναιετάασκες ναιετάασκε(ν) ναιεταάσκετον ναιεταασκέτην ναιεταάσκομεν ναιεταάσκετε ναιετάασκον
middle/
passive 		indicative ναιεταασκόμην ναιεταάσκου ναιεταάσκετο ναιεταάσκεσθον ναιεταασκέσθην ναιεταασκόμε(σ)θᾰ ναιεταάσκεσθε ναιεταάσκοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.