νεκροφυλακείο

νεκρο- (nekro-, “dead”) +‎ φυλάσσω (fylásso, “to watch, to guard”) +‎ -είο (-eío). First attested 1833.

• IPA^(key): /nekɾofilaˈcio/
• Hyphenation: νε‧κρο‧φυ‧λα‧κεί‧ο

νεκροφυλακείο • (nekrofylakeío) n (plural νεκροφυλακεία)

1. morgue, mortuary (building or room where dead bodies are kept before burial or cremation)

   Το πτώμα του έμεινε μια βραδιά στο νεκροφυλακείο και την επόμενη μέρα τον θάψανε.

   To ptóma tou émeine mia vradiá sto nekrofylakeío kai tin epómeni méra ton thápsane.

   His body spent one night in the morgue and the next day he was buried.

• νεκροθάλαμος m (nekrothálamos, “morgue, mortuary”)
• νεκροστάσιο n (nekrostásio, “morgue, mortuary, viewing room”)

• νεκροτομείο n (nekrotomeío, “morgue, mortuary, autopsy room”) (where bodies are autopsied)