παρένθεση

Greek

Etymology

From Ancient Greek παρένθεσις (parénthesis).

Noun

παρένθεση • (parénthesi) f (plural παρενθέσεις)

  1. (grammar) parenthesis (either or each of the brackets enclosing a word or words; or the enclosed)
    σε παρένθεση
    in parenthesis

Declension

Declension of παρένθεση
singular plural
nominative παρένθεση (parénthesi) παρενθέσεις (parenthéseis)
genitive παρένθεσης (parénthesis) παρενθέσεων (parenthéseon)
accusative παρένθεση (parénthesi) παρενθέσεις (parenthéseis)
vocative παρένθεση (parénthesi) παρενθέσεις (parenthéseis)

Older or formal genitive singular: παρενθέσεως (parenthéseos)

See also

 .    τελεία (teleía)
 ,    κόμμα (kómma)
 :    δύο τελείες (dýo teleíes)
 ·    άνω τελεία (áno teleía)
 ;    ερωτηματικό (erotimatikó)
 !    θαυμαστικό (thavmastikó)
 « »    εισαγωγικά (eisagogiká)
 "     “ ”    εισαγωγικά (eisagogiká)
 '     ‘ ’    εισαγωγικά (eisagogiká)
 '     ’    απόστροφος (apóstrofos)
 ¨    διαλυτικά (dialytiká)
 ΄    τόνος (tónos)
 ‐    ενωτικό (enotikó)
 —    παύλα (pávla)
 …    αποσιωπητικά (aposiopitiká)
  ( )     παρένθεση (parénthesi)
  [ ]     αγκύλη (agkýli)
  { }     άγκιστρο (ágkistro)
 »  : 〃    ομοιωματικά (omoiomatiká)
see also: Greek Punctuation and Greek alphabet (Diacritics)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.