παρακειμένῳ

See also: παρακειμένω and παρακειμένων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nɔːi̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.kiˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/

Noun

πᾰρᾰκειμένῳ • (părăkeiménōi) m

dative singular of πᾰρᾰκείμενος (părăkeímenos)

Participle

πᾰρᾰκειμένῳ • (părăkeiménōi)

dative singular masculine/neuter of πᾰρᾰκείμενος (părăkeímenos)