παρακειμένω

See also: παρακειμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.kiˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/

Noun

πᾰρᾰκειμένω • (părăkeiménō) m

nominative/accusative/vocative dual of πᾰρᾰκείμενος (părăkeímenos)

Participle

πᾰρᾰκειμένω • (părăkeiménō)

nominative/accusative/vocative dual masculine/neuter of πεπεισμένος (pepeisménos)