παραλία

See also: παράλια

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.lí.aː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈli.a/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈli.a/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈli.a/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈli.a/

Adjective

πᾰρᾰλίᾱ • (părălíā)

inflection of παράλιος (parálios):
1. feminine nominative/vocative singular
2. feminine nominative/accusative/vocative dual

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek παραλίᾱ (paralíā),^[1] from παρα- (para-) +‎ ἅλς (háls).

Pronunciation

IPA^(key): /pa.ɾaˈli.a/

Noun

παραλία • (paralía) f (plural παραλίες)

beach, seashore
seaside

Declension

Declension of **παραλία**
	singular	plural
nominative	παραλία (paralía)	παραλίες (paralíes)
genitive	παραλίας (paralías)	παραλιών (paralión)
accusative	παραλία (paralía)	παραλίες (paralíes)
vocative	παραλία (paralía)	παραλίες (paralíes)

Synonyms

showing meaning variations

αιγιαλός f (aigialós, “foreshore, beach, coast”)
ακρογιάλι n (akrogiáli, “seashore, coast, seaboard”)
ακρογιαλιά f (akrogialiá, “seashore, coast, seaboard”)
ακροθαλάσσι n (akrothalássi, “seashore, waterside, coast”)
ακροθαλασσιά f (akrothalassiá, “seashore, waterside, coast”)
ακτή f (aktí, “seashore, beach, coast”)
αμμότοπος m (ammótopos, “region of sand, place with sandy soil”)
αμμουδιά f (ammoudiá, “beach, area of sand”)
γιαλός m (gialós, “seashore”)
παράλια n pl (parália, “coastline, coast”)

Coordinate terms

άμμος f or m (ámmos, “sand”)
αμμουδιά f (ammoudiá, “sandy beach”)

Related terms

παράκτιος (paráktios, “littoral”)
παράλια n pl (parália, “coastline”)

References

^ παραλία, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language